Verslag strandrace Berck sur Mer

Voor de verandering eens niet naar Nederland gereden maar naar Frankrijk. Afgelopen zondag stond de klassieker in Berck sur mer op het programma.
Een buitenlandse wedstrijd waar meestal veel Belgen op af komen en deze keer was het niet anders. Voor het eerst was de wedstrijd ook het open Frans kampioenschap dus er stonden weer heel wat toppers aan de start. We waren op tijd vertrokken en hadden dus voldoende tijd om ons zonder stress klaar te maken en het rondje eens te verkennen. Zoals altijd was het in Berck een intensief parkoers met veel afwisseling, zachte stroken en een slechtlopend strand. Door onze uitslagen van de voorbije jaren konden we een plaatsje in de eerste box bemachtigen waardoor we iets langer konden opwarmen, het was fris tijdens de opwarming maar het zonnetje scheen en er zat zo goed als geen wind.

Om 10u werden we op gang geschoten en vertrokken we richting de eerste strandafgang. Een 500-tal meter voor die eerste passage lag er grote plas water en de helft van het peloton met Henri ging links en de andere helft, waar ik in zat, ging rechts. Links bleek de goeie keuze… Ik kwam pas rond de 50^ste boven en mocht aan een inhaalrace beginnen, Henri zat mooi voorin waar hij moest zitten.
Ik heb een km of 3-4 gereden alsof m’n leven er van afhing en kwam op de duin die ons terug naar het strand bracht aansluiten bij de kopgroep van +/- 20 man. Als laatste de duin over en op het strand net iets te ver om de groep bij te houden. Terug in de achtervolging met enkele renners die van achteruit waren teruggekomen maar nooit ver achter die eerste groep.

Bij het ingaan van de 3^de ronde hadden we eindelijk de grote groep met Henri en andere toppers in te pakken en net op dat moment maak ik een cruciale fout in het zacht zand.
Gevolg was dat ik hen weer mocht laten rijden en het gat daarna nooit meer zou dicht krijgen. Ik kon nog samen met een andere renner mooi tempo blijven rijden en hield nog lang die eerste groep in het vizier. Het gevoel en de conditie zaten dus goed, het geluk iets minder goed. Henri kon de rest van de wedstrijd zijn positie in die groep behouden en streed tot de laatste meters mee voor de eerste plaats in het masters klassement. De ploegtactiek van de andere master zorgde ervoor dat Henri ten val kwam in de laatste technische strook en hierdoor kon hij geen aanspraak meet maken op de overwinning in dat klassement. Beiden zijn we er van overtuigd dat hij zo ging gewonnen hebben maar jammer genoeg stond ook het geluk niet aan zijn kant. In de volgende wedstrijden probeer ik ook terug de aansluiting te vinden met die eerste groep en dan kunnen we hopelijk ook eens het ploegenspel spelen!

Het zit er in, voor beiden, het moet er enkel nog uitkomen en dat komt zeker goed!

Een beetje gefrustreerd hebben we de prijsuitreiking niet meer afgewacht en zijn we na onze gratis portie pasta terug naar huis vertrokken, met een dubbel gevoel. Content met de vorm, minder content met de resultaten. En omdat we ons alle twee goed voelen en de zin om te koersen er is hebben we beslist om volgende zondag nog eens een uur of 6 in de auto te kruipen om de topcompetitie wedstrijd in Wijk aan Zee te betwisten. Henri kan er zijn 3^de plaats in het masters klassement en 13^de algemeen verdedigen en verbeteren en ik kan proberen eens mee te zijn met hem!

Nog even vermelden dat Guido en Gilles ook de reis naar Frankrijk hadden gemaakt en met succes. Gilles won de kids race en mag zich vanaf volgend jaar beginnen meten met de grote mannen!

Van Guido z’n wedstrijd weet ik niets maar ik vermoed dat hij zich ook wel weer geamuseerd heeft.

Au revoir, Donald!