Verslag De Panne

Zondag 1 december, de grootste strandrace van België, de moeder der strandraces.

Strandrace nummer 6 dit seizoen en het is nog lang niet gedaan, 14 staan er normaal op het programma dit jaar!

Om 6u30 opgestaan en eerst m’n auto gevuld en fiets op het rek geplaatst. Het was fris, temperatuur net iets boven het vriespunt en er stond veel wind!

Rond 7u30 samen met m’n pa Henri opgepikt en iets voor 8u30 waren we al ter plaatse in De Panne. Ruim op tijd om ons rustig klaar te maken in de kleedkamers tussen de ‘profs’ die verzorgers bij hebben om de benen los te masseren.

Aan de inschrijving Join en ex-wacky Peter Lierman tegen gekomen, leuk om eens meerdere Wackys aan de start te zien! Wortel zou ook nog komen meerijden.

Omdat ik vorig jaar een mindere periode kende en pas als 97^ste kon finishen moest ik vandaag in de 2^de box starten. Omdat we tijdens de opwarming zonder veel moeite boven de 40 per uur reden met rugwind besloot ik om er voor te zorgen dat ik niet te ver zou moeten starten en dus stond ik al om 9u30 in het startvak klaar. Wortel, die sinds kort een wedstrijdvergunning heeft, stond ook al in het startvak klaar, zo had ik nog iemand om een half uur tegen te praten terwijl m’n lichaam aan het afkoelen was. Hij vertelde me in dat half uur dat hij miserie had met z’n banden en nog snel een binnenband van mindere kwaliteit had moeten steken om te kunnen starten. Dat beloofde weinig goeds…

Een minuut of 10 voor de start ging het lint van de 2^de box naar beneden en konden we aansluiten bij de eerste box, ik stond ergens op de 3^de rij, missie geslaagd dus. Ik stond wel al serieus te klutteren van de kou en moest nog m’n beenstukken, muts en jas afdoen. Eerste doel vandaag was dus top-50 finishen om volgend jaar terug in het eerste vak te staan.

Om 10 uur werden we in gang geschoten en wat we voordien vreesden kwam ook uit, vlammen aan snelheden boven de 55 per uur richting Bray-Dunes. Ik voelde al snel dat het op het randje zou zijn met mijn 44X11 verzet maar kon nog nipt aanklampen tot in Bray-Dunes, Henri was ook goed gestart en kon ook in de eerste groep de dijk opdraaien, het peloton was al serieus uitgedund en met een man of 40-50 gingen we richting de camping. Ik kon mooi opschuiven tussen de vele valpartijen door en bij de eerste passage aan de finish zaten we alletwee rond de 20^ste plaats. Bij het verste keerpunt in De Panne liet ik me iets te veel wegduwen waardoor ik in het 2^de deel van de groep terug op het strand kwam om met achterwind terug richting Bray-Dunes te vlammen. Er kwam een scheurtje van een meter of 30 tussen het eerste en het tweede deel en ik zat jammer genoeg in dat 2^de deel, Henri kon aansluiten in de eerste groep. Ik probeerde nog even om het gat te dichten maar met snelheden van om en bij de 60 per uur is het bijna onmogelijk om een gaatje te dichten, ook al is het maar 30 meter, m’n verzet was gewoon niet groot genoeg om nog te versnellen.

In het 2^de deel van de wedstrijd zat ik dan ook met overschot in die 2^de groep en heb ik vooral veel gevloekt dat ik niet iets meer m’n schouders heb gezet richting dat keerpunt, lesje (hopelijk) geleerd voor de volgende races. Ik wou niet mee rond draaien in die groep omdat bij mij 5 masters zaten die eventueel Henri zijn mogelijke podiumplaats konden afpakken dus bleef ik constant in 5-6^de positie zitten en hield ik m’n benen stil wanneer ik de kop moest nemen. Henri stemde zijn wedstrijd verder af op de enige master die bij hem in de groep zat en moest die in de laatste ronde jammer genoeg laten rijden richting de finish waardoor hij 2^de master en 26^ste werd in het overall klassement. Ik reed vlot door het zachte zand en kon zo goed als overal doorrijden waardoor ik als 3^de van mijn groep en 33^ste overall kon finishen. Balen maar tegelijkertijd ook content over de vorm die goed blijft, vak 1 heb ik in elk geval kunnen redden voor volgend jaar. Join en Peter reden de volledige wedstrijd samen en finishten ergens rond de 300^ste plaats, niet slecht op +1000 deelnemers! Wortel reed, zoals gevreesd, al redelijk snel lek en kreeg een DNF achter z’n naam, jammer maar weinig aan te doen.

Henri mocht een uurtje na de wedstrijd nog even op het podium om z’n prijs als 2^de master in ontvangst te nemen en we konden weer naar huis vertrekken.

Nu een weekje rust en tijd voor vrouw en kindjes, ook belangrijk! Op 15 december trekken we dan naar Duinkerke voor het Europees Kampioenschap waar Henri mag dromen van een podiumplaats bij de masters en wie weet nog iets meer… Ik zou zeggen allen daarheen om te supporteren, ik rij in elk geval volledig in dienst mocht het me lukken om in dezelfde groep me te rijden!

Gr Donald