TT Gullegem + Duatlon Berendrecht

Gullegem

Zaterdag de toertocht in Gullegem gereden samen met Maarten, Barry, Ivan, Chistophe en Valerie.

Een kleine organisatie van een lokale scoutsgroep maar daarom zeker niet slecht.

Bij de start kregen we een koffietje om in gang te geraken en die gasten hadden echt voor een mooi parkoer gezorgd.

Het begon wat flauwtjes met veel stukken op de weg maar na een km of 5-10 kregen we steeds meer mooie stukken offroad voor de wielen geschoven.

Sommige stukken waren extreem vettig maar daar kunnen ze natuurlijk heel weinig aan doen, er is dan ook bakken regen uit de lucht gevallen de laatste weken.

Rond het vliegplein van Wevelgem kregen we een mooie singletrack, rond aalbeke enkele pittige (kassei) klimmetjes en heel veel stukken door een natuurgebied waar in de verste verste geen mens te bespeuren was. Veel deelnemers gaan ze, waarschijnlijk door het slechte weerk, niet gehad hebben maar ik ga hier zeker nog terug komen.

De streek rond Kortrijk bleek uiteindelijk minder vlak dan vooraf gedacht want we hadden toch een kleine 400 hoogtemeters op 56km.

Maarten kreeg hier en daar nog een krampje en moest een keer een minuut of 10 gaan bezinnen in een Toi Toi maar uiteindelijk haalden we nog met een mooi tempo de finish.

De rest hebben we aan de finish nie meer gezien omdat ik direct naar huis moest.

Tof dagje en mooie training, merci voor het gezelschap maarten!

Duatlon Berendrecht

Na Westrozebeke had ik gezegd dat het plezant was, zo’n duatlon, maar goed voor 1 keer.

Maar, ik ben nogal makkelijk te overtuigen als het over wedstrijden gaat dus uiteindelijk toch nog eens ingeschreven voor Berendrecht.

Ik kon Lesy en Crisis toch moeilijk alleen laten gaan hé!

Het weer was al beter dan zaterdag en de wind was al grotendeels gevallen, en het parkoers was volledig in de bossen voorzien dus van de wind zouden we normaal geen last hebben.

Een uurtje voor de wedstrijd hebben we een verkenning van het fiets en loopparkoer gedaan en het bleek echt schitterend te zijn. Een toertje van een kleine 6km moesten we 4 keer fietsen en een toertje van 2km moesten we 2 keer lopen, zowel voor als na de fietsproef.

Het fietsparkoer was 100% singletrack wat het echt plezant maakte. Ik had me voorgenomen om gewoon te genieten van de mooie trails en verder van weinig aan te trekken. Tijdens de opwarming had ik ook al gevoeld dat ik niet de loopbenen had van Westrozebeke, waarschijnlijk door de voorbije carnavalsperiode.

Om 13u30 werd het startschot gegeven en crisis vloog als een bezetene weg, Lesy en mezelf bleven min of meer samen en na een kleine 4km wisselden we ook samen. Crisis was dan al vertrokken met z’n velo, goeie start dus!

Ik was van plan om samen met Lesy de fietsproef af te werken maar da kieken was vergeten z’n fietsschoenen aan te doen dus mocht nog een stuk terugkeren.

Anders dan in Westrozebeke had ik nu wel direct het goeie gevoel te pakken op de fiets en ik kon een stevig tempo rijden en heel veel betere lopers inhalen.

Tegen het einde van de 1^ste van 4 ronden kwam ik aansluiten bij Crisis maar hij bleek niet veel zin te hebben om in te pikken. Ik reed dus door en toen ik na de 4^de ronde ging wisselen stonden met moeite 10-15 fietsen in de wisselzone, ik had dus een behoorlijke tijd gereden.

De wissel van fiets naar lopen ging minder vlot en ik strompelde de laatste 4km vooruit en was blij de finish te zien.

Crisis finishte een minuut of 2-3 later en Lesy nog eens een minuutje of 6 later. Mooie koers maar veruit de zwaarste duatlon die al had meegedaan.

En dan het minder plezante nieuws:

Op een meter of 100-200 van de finish kwam een Nederlands duatleet bij me die nog aan het vechten was voor iedere plaats. Hij spurtte nog om voor me over de meet te komen en viel dan onmiddellijk neer over de finish. De eerste 10 seconden dachten ik en de anderen aan de finish dat die mens even op adem moest komen maar al snel zagen we dat het erger was. Nog eens 20 seconden later begonnen enkele omstaanders die mens te reanimeren en zorgde ik voor enkele tentzeilen om heel het gebeuren af te zetten, er stond redelijk wat volk aan de finish waaronder veel jongere kinderen die net voor ons de kids race hadden gereden. Na een tiental minuten kwam er iemand met AED toestel en nog eens evenveel minuten later kwam de ambulance en de mug ter plaatse. Wij konden niet veel meer doen en zijn dan maar naar huis vertrokken. ’s Avonds nog een berichtje gezien op de facebook pagina van het duatloncriterium dat hij er niet meer door is gekomen en is overleden.

Zo zie je maar dat het snel kan gepasseerd zijn en dat je naar je lichaam moet luisteren in dergelijke zware wedstrijden. Liever een tandje terugschakelen dan over je toeren draaien dus!

Voor mezelf is het nu even rust en tijd om te genieten van een skireis, daarna begin ik terug rustig op te bouwen om ergens in april – mei terug wedstrijden te rijden.

Gr Donald