De Alps Epic is een zesdaagse MTB marathon die doorgaat in de ‘Hautes-Alpes’ met start in Cherre Chevalier en aankomst Arvieux. De menukaart offreert dagelijks 50 a 70km en 2500 a 3000 (technische) hoogte – en daalmeters. Er zijn 2 formules race en ride. De ride is niet gechronometreerd en heeft een kortere afstand met minder hm. Deelnemers hebben dagelijks de keuze om de 2 trajecten te rijden, doch éénmaal een ride gereden, kan je niet meer meedoen voor het klassement van de race. Deelnemers aan de race moeten dagelijks ook een tijdslot halen, zoniet worden ze gediskwalificeerd (voor de race).
DAG 1 : Na de formaliteiten (openingsceremonie, racebriefing, ophalen wedstrijdnr,..) startte de namiddag in Serre Chevalier met een tijdrit van 11,1km en 500hm. Om de 30s vertrok een deelnemer. De dag voordien had ik de proloog reeds verkend en wist dat er één klim was gevolgd door een technische afdaling in een bikepark. Ik ging voluit in de klim van 5,5km en slaagde erin aantal voorgangers in te halen, maar werd op mijn beurt ook door anderen ingehaald. In de afdaling had ik het geluk dat niemand ‘in de weg reed’ en kon ik dus knallen. Ik eindigde 37e in het algemeen klassement en mocht het podium op wegens een 2de plaats in de categorie heren 50. Hiervoor was ik wel al serieus in het rood gegaan. In het licht van de volgende dagen, niet zo verstandig,…
DAG 2 : Etappe 1 : SERRE CHEVALIER – SERRE CHEVALIER : een zware dag voor de boeg, 63,2km en 2367hm. De Col de Buffere (24727m), Col des Rochilles (2496m) en Col de la Ponsonniere (2613m) moesten getrotseerd worden off road. De cut-off time lag op km 44 om 1445h. Vrij goed gestart en de eerste uren redelijk goed stand kunnen houden, niettegenstaande reeds een paar substantiële glijpartijen. Adembenemende afdalingen, mooie bergmeertjes op de toppen vormden de scenery. Een serieuze val in het begin van de laatste afdaling maakte bijna een einde aan het avontuur.
Ik bleef een kwartier liggen; gelukkig stopten 2 Britten om me overeind te helpen. Verrijkt met een setje schaafwonden en wat spierpijnen opnieuw de fiets op gesukkeld, besloot ik het om wat kalmer aan te gaan doen, want zo zou ik het einde niet halen. Wijze beslissing want bij het verder afdalen bleek ook mijn fiets niet ongehavend : de remote lockout was afgebroken en beide veringen bleven in gesloten stand…. Vervaarlijk hotsend en totsend de berg af naar de finish. Een kleine 6 uur erover gedaan en teruggevallen naar de 4e plaats in de Heren 50. Wel een aantal kunnen pakken in algemeen klassment. Ik vond het een zeer extreme dag. Dit bleek nadien ook uit het gereduceerde deelnemersveld voor de race de volgende dag. Op onderstaand fimpje is rond 2.57 minuten de omgeving waarvan supra sprake goed te zien. www.youtube.com/watch?v=IOhBsCjpv10.
DAG 3 : Etappe 2 : SERRE CHEVALIER – PUY SAINT VINCENT : 59km en 2800m. Het hoogteprofiel schetste een lange steile klim in het begin (Col de Serre Chevalier), gevolg door een lange afdaling met nadien wat kleinere klims. Mezelf en de fiets gerepareerd, vroeg uit de veren, de koffer moest immers ook gepakt worden owv de aankomst in nieuwe locatie, om dan gedurende 22km aan één stuk te klimmen met een gemiddelde snelheid van 6km/h. Heel wat technische hindernissen, vele km loopwerk met de fiets in de nek, bereikte ik uiteindelijk bijna 4 uur later de eerste top. Het was 1315h en de zon brandde genadeloos richting 40°; gelukkig was het ergste nu achter de rug en had ik veel meer gedoseerd dan de dag voordien. Na 6h40 bereikte ik de finish, behield plaats 4 bij de oudjes, maar naderde de top 30 algemeen klassement. Al bij al, alweer een heel zware dag; gelukkig deze keer gefinisched zonder brokken.
DAG 4 : Etappe 3: –PUY SAINT VINCENT – PUY SAINT VINCENT : 50km en 2450hm. Na 5h43 de aankomst aangehaald. 3e plaats bij de heren 50 en plaats 27 algemeen klassement. De winst kwam er vooral door de opgaves en diskwalificaties van de andere renners. Ik kon zonder kleerscheuren de race uitrijden binnen de tijdslimiet.
DAG 5 Etappe 4 : PUY SAINT VINCENT – ARVIEUX : 56,1km en 2550hm. Race de ride hadden die dag hetzelfde traject, dus dit was verondersteld als de ‘rustigere’ dag in de week. Op het bord toch weer 4 cols en aardig wat stapwerk, maar zonder tijdsbarrierre! Dus kon er eens ‘op t gemak’ gereden worden (tenzij voor de klassementsrijders). Ik betrachtte maximaal te recupereren voor de laatste en zwaarste dag, bereikte na 6h13 de finish en kon zelfs plaats 24 bemachtigen in het algemeen klassement. Intussen had ik al door dat de kunst erin bestond uit te rijden zonder (zwaar te) vallen en je bijgevolg automatisch (met dank aan de brokkenmakers) opschoof in het klassement. Ik vernam nadien dat de redddingshelicopter die dag 3 keer is moeten uitrukken. Ik onthou de spectaculaire afdalingen van die dag.
De organisatie postte dit filmpje. https://www.youtube.com/watch?v=_0qTzkD0koA
DAG 6 Eindetappe : ARVIEUX – ARVIEUX 55,4km en 3057hm. De laatste dag zou traditiegetrouw ook de zwaarste zijn. Steile klims, lange technische afdalingen, kilometers omhoog stappen,… bezorgden mij de totale uitputting. Ik finishte in 6h40 binnen de tijdslimiet en kon plaats 22 binnenhalen in het algemeen klassement en was dolgelukkig met de behaalde 3e plaats in de heren 50 waarmee ik het eindpodium op mocht. Eerlijkheidshalve : slechts 3 deelnemers in de categorie 50+ halen de eindmeet… 57 finishers overall.
Blij dat dit avontuur achter de rug is. S avonds nog een afscheidsfeest en BBQ in biker stijl en s’ anderdaags uitgeput 1100km huiswaarts.
Olivier