Verslag strandrace Katwijk

/5 Comments/in /by
we gaan graag naar holland en hadden tijd dit weekend dus waarom zouden we thuis blijven.
normaal gingen we naar camiers gaan maar doordat deze race is uitgesteld naar begin januari konden we naar katwijk gaan.
de 2de manche van de knwu topcompetitie.
veel goeie nederlandse renners en enkele toppers uit belgie waren afgezakt naar katwijk.
omdat henri in de top30 van het klassement staat na z’n 24ste plaats in de hoek van holland mocht hij terug in het eerste startvak gaan staan.
daarachter nog enkele genodigden en daarachter mocht ik bij de rest van de licentiehouders aanschuiven.
we hadden al een uur of 3 in de auto gezeten en op weg naar katwijk hadden we al mogen genieten van enkele ferme windstoten en bakken regen.
het was dus al redelijk snel duidelijk dat het geen eenvoudige race zou worden. gelukkig was het weeral niet koud, met een graad of 13 aan de start kunnen we zeker niet klagen.
om de rit uit de benen te fietsen hadden we al een klein half uurtje los gereden op het strand, in nederland starten ze graag als het water nog hoog staat en vandaag was dat niet anders
de eerste 500m na de start liepen voor geen meter, de banden zakten makkelijk 3cm weg en er stond redelijk wat water op het strand.
na enkele kms tegen de wind besloten we om terug te keren en de technische passages rond de afwatering eens te gaan bekijken.
we kregen daar enkele mooie passages over de dijk en door het zachte zand gevolgd door een klimmetje of 2. interval genoeg op korte tijd.
om 11u30 werden we op gang geschoten, gelukkig tegenwind, en ik kon al snel opschuiven naar de eerste rijen van het peloton. doordat de wind wat van over land kwam reden we
dicht bij het water, nu en dan zorgde dat voor een frisse douche wanneer enkele grote golven over het strand rolden. na een km of 3 een grote valpartij in het peloton waar ik net niet bij
betrokken raak, voetjes uit de pedalen, ommetje door het 40cm diepe water en terug gaan inpikken in het peloton. ik kon snel terug opschuiven dus niets gebeurt.
henri bleef rustig op links rijden, uit de gevarenzone en beiden konden we rond de 40ste plaats het keerpunt ronden.
vanaf daar ging het aan een rotvaart terug richting katwijk, tijdens de 4 passages haalden we telkens opnieuw makkelijk snelheden boven de 55 per uur. vlammen dus.
ik kon het tempo van het peloton net volgen maar ook niet meer dan dat, ik rij nog met een 11 kroontje achteraan, het modernere materiaal beschikt over een 10…
henri kon redelijk vlot opschuiven naar de eerste grote groep, ik moest in de 2de of 3de groep blijven zitten die gevormd werd door de scheuren in het peloton.
met volle snelheid richting de technische passages en maar hopen dat ik niet plat zou rijden op de dijk waar ik tijdens de hoek van holland was plat gereden.
na de eerste passage aan de finish lag de wedstrijd wat in z’n plooi, ik bleef de rest van de wedstrijd in de groep en ook henri kon z’n plaatsje houden in de eerste grote groep na
de 3 leiders. constante afwisseling van vechten tegen de wind, vlammen met achterwind en duwen voor een plaatsje in de technischere zones.
na een kleine 50km finishten henri en ik als 15de en 44ste. ik was niet helemaal gelukkig met m’n uitslag maar als ik zie wie nog bij me zat in die groep kan ik eigenlijk niet klagen.
verschillende van m’n compagnons rijden in belgie top-10 dus hopelijk lukt me dat ook nog later dit seizoen.
Na deze wedstrijd staat henri 3de in het topcompetitie masters klassement en 12de overall! nie mis zou ik zeggen!
opnieuw merci voor het gezelschap henri! een uur of 6.5 in de auto en een uurenhalf op de velo, we moeten toch goed zot zijn hé!?
volgend weeken uiteraard de wacky TT en dan berck sur mer!

gr donald

Verslag Hoek van Holland – Den Helder

/6 Comments/in /by

Waarom nie?

Goed gevoel overgehouden aan m’n trainingstage in spanje en henri hetzelfde gevoel na z’n geslaagde deelname aan de cape pioneer dus redelijk last minute beslist om nog mee te doen aan Hoek van Holland – Den Helder, waarom ook niet hé. Laat ingeschreven maar toch nog het geluk gehad om in de 2de startbox te mogen starten (startnummers 31 tot 60). M’n ouders nog kunnen overtuigen om een weekendje mee te gaan naar Holland en zo hadden we ons vervoer van Den Helder naar huis geregeld.

Zaterdagmiddag zonder stress door gegaan en na het ophalen van ons nummer eerst nog een hapje gegeten in 1 van de strandtenten in Hoek van Holland, vervolgens vroeg in bed gekropen om te genieten van een uurtje extra slaap. De vlaggen waren al hard aan het wapperen en het zag er naar uit dat we een stevige rugwind zouden krijgen.

 

Dju de wind is gedraaid.

Zondagmorgen om 6u opgestaan, direct m’n kop eens buiten gestoken en ik merkte al snel dat de wind gedraaid was, ze kwam meer uit zee, lichtjes in de rug nog wat wil zeggen dat we waarschijnlijk een snelle start zouden krijgen in waaiers. Eerst een ontbijtje en vervolgens op tijd vertrokken om wa op te warmen. We moesten ons niet haasten om in het startvak te staan door onze mooie startpositie. Om 8u het startschot en weg waren we, het strand lag er zeker in het eerste deel tot ijmuiden enorm slecht bij. Veel slechtlopende stukken en nergens kon je echt de benen eens stil houden. Net voor de zandmotor zaten we beiden nog in de eerste groep van goed 20 man sterk. Toen ik even achter me keek om te zien hoe ver we voor de 2de groep zaten knalde in hard in de zij van een hollander nadat de hele groep ineens naar rechts draaide, we kwamen net niet ten val en ik kreeg wat geroep naar m’n kop: kijk toch voor je man!

De zandmotor lag er relatief goed bij, overal berijdbaar maar de groep werd toch in stukken uiteen geslagen. Na de zandmotor, iets voor Scheveningen kon ik me in een groepje van een man of 8 zetten net na de groep met Henri. Ik was tevreden dat ik na dat rotstuk op die positie zat.

 

Geen kracht in de benen

Een km of 5 na Scheveningen zie ik in de verte een blauwe renner afzakken uit de groep voor ons, het bleek Henri te zijn die even een zwak momentje had. Pff geen kracht in de benen riep hij nog. Hij pikte in bij ons en we draaiden allemaal mooi samen rond. Op dat moment zaten we zeker bij de eerste 25 renners in de race dus verre van slecht. Na 40km komen we aan de strandafgang in katwijk waar we even over een soort van golfbreker in U vorm een ommetje moeten maken. Bij het terug oprijden van het strand kom ik met m’n achterband in een put terecht en ik voel direct dat ik een hoop druk verlies. Ik roep naar Henri dat ik plat sta en dat ik ga moeten bijblazen. Zonder twijfelen draait henri zich om en helpt me om met behulp van een bommetje lucht bij te steken en samen vertrekken we weer om in te pikken bij de groep die net achter ons reed, nog niets verloren dacht ik, we keren nog wel terug. Goed 500 meter verder voel ik dat ik weer zo goed als plat sta, er zit dus niets anders op dan terug stoppen en een binnenband te steken. Opnieuw trekt Henri de remmen dicht om me te helpen maar ik roep meermaals dat hij gewoon moet doorrijden en z’n eigen wedstrijd moet rijden, na enige twijfeling doet hij dat ook en kan nog net inpikken bij die groep.

 

Ik neem nie over man, ben heel de week ziek geweest joh!

 

Na 11 minuten en 20 seconden krijg ik er eigenlijk m’n band in en kan ik weer vertrekken. Ondertussen waren me al heel veel renners gepasseerd. Ik begin te fietsen en fiets van de ene groep naar de ander, nu en dan probeert iemand in te pikken maar niemand neemt over. 1 hollander kon een km of 10 in m’n wiel zitten maar door ziekte in de afgelopen week kon hij niet overnemen om te helpen ? Na een klein uurtje solo fietsen kom ik in Ijmuiden aan waar ik net de veerboot mis en dus 10 minuutjes stil sta om mee te kunnen met de volgende. Ondertussen komen al die renners die ik had ingehaald terug bij me op de boot maar doordat de tijd gestopt is bij het binnenrijden van Ijmuiden komen ze in de uitslag op dat moment niet dichter. Henri is in Ijmuiden terug bij de kopgroep komen aansluiten en kon zo bij het oprijden van het strand in Wijk aan Zee terug voorin meerijden, z’n dipje van het eerste deel is gepasseerd en al snel kan hij in het eerste deel van dat peloton mee rijden en goed stand houden.

 

We zijn met 4, doorrijden!

Bij het oprijden van het strand in Wijk aan Zee rijden direct 4 renners weg uit het grote peloton van makkelijk 70-80 man, nadat ze goed 200m voor ons uitrijden en ik de indruk krijg dat ze steeds verder weg rijden beslis ik om er alleen naar toe te rijden. Na een km of 2-3 int donkerrood te fietsen kom ik aansluiten en zeg ik hen dat ik even op adem moet komen, m’n benen ontploffen op da moment bijna. Ik laat ze even doen en op het moment dat er 1 van die 4 de groep laat rijden begin ik mee rond te draaien. Ik kijk even om en zie dat we ondertussen al ver voor de grote groep zitten. Nog 50km tot de streep met 4. Er komen nog enkele moeilijke passages met de Lagune in Camperduin en iets verderop de werken op het strand waardoor we even over enkele buizen moeten kruipen en op 25km van de streep blijven we nog met 2 over. We rapen de ene na de andere geloste renner op, telkens proberen ze wat in het wiel te kruipen en mee te rijden maar even snel zijn we ze weer kwijt.

We doen elk om beurt ons werk op kop, 4-500m en aflossen. Even op adem komen en opnieuw, …

In de verte zie ik de laatste strandhut van den helder steeds groter worden en m’n benen lopen steeds meer leeg, op een km of 3-4 van de strandafgang zeg ik tegen m’n kompaan dat het genoeg is geweest en dat ik m’n eigen tempo ga rijden, hij was niet akkoord en wou bij me blijven en zei me dat ik gewoon moest blijven zitten en aanklampen. Hij versnelde nu en dan wel nog eens om tijd te blijven nemen op de achtervolgers maar ik slaagde er in om bij hem te blijven. Nog over de duin lopen in den helder en een km of 2 fietspad tot aan het voetbalplein van FC Den Helder.

Na een dagje met pech en veel werken nog 92ste geworden in de uitslag maar dat doet er nie meer toe, de benen waren goed en ik heb niet opgegeven. Henri kon zich als 15de over de streep gooien en kwam, na een minder 1ste deel, als 26ste in de uitslag te staan. Voor beiden een goeie training en nog meer zin om in de volgende races eens iets te laten zien!

 

Tis toch nie te drinken!

Na een douche, een bakkie erwtensoep, een broodje kroket en enkele colaatjes terug vertrokken met de auto richting Hoek van Holland om m’n ouders af te zetten aan hun auto. Op de parking in Den Helder nog even een klein akkefietje gehad met een hollander. Hij had z’n blikken bier op het midden van de parking gezet en ik had die niet zien staan, gevolg: een fontein van bier, een paar boze hollanders en wa geroep en gescheld. Met de woorden: tis hollands bier, toch nie te zuipen, in onze auto gesprongen en vertrokken. Uurtje of 4 rijden naar huis, fietsen afspuiten bij Dibo en einde vant weekend.

Volgende week gaat onze strandcampagne verder in Katwijk aan Zee, net de plaats waar ik tijdens HvH-DH was platgereden, hopelijk niet opnieuw…

Merci voor het gezelschap Schummi!

Houdoe, Donald

Schumi wint de Cape Pioneer samen met zijn kompaan Bart Seynhaeve!!!!

/10 Comments/in , /by

 

Schumi heeft zijn eerste grote overwinning beet! Samen met zijn kompaan Bart Seynhaeve reed hij vanaf dag 2 in de groene leiderstrui van het masterklassement en deze gaven ze niet meer weg. Een prestatie waar hij en gans de Wacky familie mogen fier op zijn. Voor Schumi is het een welverdiende beloning van zijn trainingsarbeid en zijn niet aflatende zoektocht naar een grote overwinning. Dit is een huzarenstukje dewelke mag gezien worden door de ganse mountainbikewereld. Klasse!!!! Trouwens ook welgemeende felicitaties aan zijn kompaan Bart, zou niet graag in zijn plaats zijn geweest ;-). Dikke chapeau!!

Hier het verslag van zijn wereldse prestatie en natuurlijk ook die van Bart!!
Dag 1
Eerste rit was er eentje met 4 pittige klimmetjes op de weg. Daarna was het Bart zijn toer om mij naar beneden te geleiden.
Single track Langs scherpe kust rotsen en veel losse keien.Opeens plat voor en achter bij Bart. Rustig gebleven en 2 taps erin geduwd, bommetje en terug weg. Er waren heel veel platte banden!! Terug leegloper en dan voorzichtig binnen gereden met nog veel draaien en op en neer.
Cool maar het echte werk mag beginnen.!!
Uiteindelijk nog de schade beperkt. Hopelijk morgen geen pech en die eerste proberen volgen.
Dag 2:
Vandaag super dag!   Na een iets te rappe start hebben we de eersten moeten laten gaan. Laatste 30km erbij gekomen en dan erop en erover!!
Taaie mannen dat wel. Hier heb ik hard voor gewerkt en mag best eens voor mezelf spreken nu. Ik doe dat anders nooit 😉
Uiteindelijk 20ste overall. En eerste in categorie?. Morgen met de groene trui??…
Dag 3:
118km 2500 5h26. Gem hs 135
Vandaag mossel bay verlaten richting George verdikke?
Ons voorgenomen om bij andere teams te blijven en hen te laten koersen. Alles ging goed tot km 50! Bart die bergop toch wat moeilijkheden begon te krijgen en die mannen er natuurlijk vandoor.
Rustig gebleven en geholpen waar ik kon. De bevoorradingen zijn drinkbussen vullen en gelletjes meenemen en dan terug naar Bart rijden. Je bent hier in duo en zo hoort het ook om elkaar te helpen. Na zijn dipje rustig het tempo opgevoerd en uiteindelijk bij de laatste bevoorrading op 20 km van het eind waren we er terug bij. Wat ik niet verwachte is dat Bart mij aanporde om sneller te rijden en zo terug wat afstand van hen te nemen. Moet gezegd sterk van hem.
Het parcours was wat hetzelfde als gisteren!! Mooie vergezichten. Heuvelend parcours op gravel wegen, shutter wegen, en op het einde mooie single track.
Voor de meeste geen uitdagend parcours. Maar voor mij perfect en zalig om te fietsen hier. Voor elk wat wils. Heel de dag draaien en keren hoeft ook niet voor mij. Dus terug 4 min voor op die mannen en groene trui nr. 2!!
Ik schrijf die mannen niet af want sterke mannen hoor. Ook sympathieke gasten.
Top organisatie, niet normaal.

Dag 4

Vandaag van George naar louvain – 76km 1790hm.
De start beloofde voor den Bart te worden. Hij is een echte single track man.
Van bij de start korte klim en daar voor die andere mannen eerste in de single track kunnen duiken achter de toppers.
Plan toen al gelukt. Ik moest maar volgen. 15 km lang, cool.!! Bart heeft de goede flow gevonden.
We wilden wat voorsprong nemen want er zat een klim van 10 km aan te komen. Perfect tempo gereden voor Bart op die klim. Lange afdaling, wel bij trappen in tussenstukken. Dan terug lange shutter wegen tegen wind die voor mij waren. Veel karakter getoond vandaag en ben fier op mijn copain. Hij wil er ook voor gaan en dat stimuleert me om vol op kop te rijden.
Op het einde nog wat lastige zand stroken op en af in open velden. Finish bereikt met ruime voorsprong op andere veteran men. Er komen nog 3 zware ritten aan blijkbaar

Dag 5:

Vandaag!! Naar langenhoven.
Gezien de regen van vannacht en mistig weer op de top van de berg hebben ze de etappe omgeleid. ?. Jammer, beloofde mooi te worden.
In de plaats kregen we een koers tegen de wind van 90 km en 1200 hm. Op brede shutter wegen. Beetje Australische corrugations!!? wegen met veel putten en keitjes. Paar mooie zandstroken en dat moet het zowat geweest zijn.
Goede start en redelijk de kopgroep kunnen volgen.
Dan ons tempo gezocht met man of 10 om met 3 aan de meet te komen. Beetje regen onder de weg maar vooral veel wind?…
Kop beurt gedaan van km of 80?…?… Bart goed kunnen aanpikken. Hij is sterker met de dag??. Die gasten achter ons ook sterk vandaag. Verschillen waren niet zo groot. Nog 2 te gaan.
Dag 6
Vandaag aangekondigde queen stage. 84 km 2200 hm.
Van bij de start tot finish in stijgende lijn met paar mooie technische rotsklimmetjes.
Wel enkele gevaarlijke afdalingen.
Maar met Bart is dalen veel gemakkelijker. De goede lijnen volgen en afstand nemen. Perfect zo. Jammer genoeg kom je toch elke dag enkele mannen tegen die langs de kant liggen. Vandaag terug één. Gisteren iemand met gebroken sleutelbeen. Paar die ribben gekneusd hebben etc… Dus het gevaar zit achter elk klein hoekje. Be care dus..
Terug snelle start en laat de rest maar achtervolgen. Vandaag was aankomst op de top van swartberg een gravel klim van 12 km. Het was terug hard werken vandaag. We mogen niet stilvallen en recuperatie zat er niet in. We zagen die mannen heel de tijd rijden en wisten dat we met voorsprong aan de beslissende klim gingen beginnen.
Plan gelukt. Uiteindelijk met 2 min voorsprong boven gekomen in Frisse omstandigheden.
Warme kleren aan en terug zelfde weg naar beneden tot laatste bevoorrading. Daar iets kunnen eten en dan shuttle naar tentenkamp. Vandaag iets meer afgezien omdat er terug veel wind was. Het was echt man tegen man. Nog één keer alles geven en gespaard blijven van pech??. Please????…

Dag 7

Voila! On the way to cape town.
Transfer van 4h…
Vandaag toch beetje met knikkende knieën aan de start.
Om 7.30h start voor 68km met 1200hm. Het was dan ook echt koud en mijn maat sprinkhaan Bart liep zoals gewoonlijk weer van hier naar daar?‍♂. Stay cool was de boodschap.
Het ging een snelle etappe worden want de eersten werden na 2h30 verwacht. Daar gingen we niet onder gaan mijn gedacht☺…
Geen risico nemen en strak tempo dat wel. Team biogen bleef lange tijd bij ons maar kwamen er niet over en zo beetje bij beetje afstand kunnen nemen.
We waren erg met de focus aan het rond rijden en iedere scherpe steen aan het ontwijken. Mentaal moeilijker dan fysiek vandaag. Al moet het wel gezegd dat het beste er toch een beetje af was. Toch sterk van Bart dat hij machtig veel karakter toont en verdikke niet plooit. Suuuper…
Vandaag was terug ruw parcours met gravel/steen/rots wegen en terug wind op kop.
Enkel op 2km van de finish waren we beide gerust en sloegen we de handen tegen elkaar.
Rijden tot de finish heet dat dan.
Oprecht blij na veel ere plaatsen en pech toch eens een mooie wedstrijd te kunnen winnen.!!!
Wat betreft onze andere Atom 6 vrienden. Die hebben het ook super goed gedaan en zijn allen tevreden. Machtige gasten met wacky humor?
See you ?‍♂….

Verslag mountainbike van Vlaanderen

/3 Comments/in , /by

Door een blessure eind juli-begin augustus had ik me niet ingeschreven, de vorm was niet goed en ik had niet overdreven veel zin.
Kurt had zich wel ingeschreven maar had veel meer zin om visjes te vangen dus stelde hij voor dat ik zijn ticket zou overnemen.
Henri, Dirk en Olivier stonden ook op  de deelnemerslijst en ik kon dus moeilijk m’n vaste wedstrijdpartner alleen laten vertrekken dus heb ik Kurt z’n ticket op mijn naam laten zetten.

Er stonden ons 3 dagen mountainbikeplezier te wachten.
Op dag 1 kregen we een proloog van 33km met 770 hoogtemeters voorgeschoven.
Het was een speciale proloog want niet alles was gechronometreerd. In het parkoer van 33km zaten 3 specials waar telkens de tijd werd opgenomen, de som van deze 3 specials zorgden voor de daguitslag.
De eerste special was er eentje om op te warmen, 1500m op de flanken van de oude kwaremont.
De tweede special was er eentje voor de echte mountainbikers, 6km op en af in het kluisbos. Slechtlopende ondergrond, steile klimmetjes en technische afdalingen. In deze zone is het klassement van de eerste dag min of meer gevormd. Op het einde kregen we nog een derde special op een soort van cyclocross parkoer.
De uitslag van de eerste dag was belangrijk voor de start van de tweede dag, de eerste 50 renners stonden namelijk opgesteld in de 1ste startbox.
Henri haalde vlot de 20ste plaats, voor mij ging het iets moeizamer en ik kon nipt m’n plaats in die startbox verzekeren, ik eindigde 50ste. Dirk en Olivier haalden een 109de en 99ste plaats.

Op dag 2 kwam Henri me thuis ophalen, ik had alles mooi klaargezet dus we konden direct vertrekken. Ware het niet dat ik na enkele kms besefte dat mijn horloge nog in de oplader zat. Als Strava zot kon ik het niet maken om een rit te rijden zonder te registreren dus smeekte ik Henri om nog even terug te keren om m’n horloge op te pikken.
We kregen die 2de dag de koninginnenrit voor de wielen geschoven. Slechts 80km en 2000 hoogtemeters maar echt geen minuut recuperatie. We moesten 2 ronden van 40km afwerken met telkens een passage van 15km door het kluisbos. Net zoals op dag 1 was die passage enorm pittig met vele korte neepjes en technische afdalingen. Na een kilometer of 7 kregen we de eerste passage op de paterberg, tot daar zat alles nog dicht opeen en ik kon in het wiel van Dries Devenyns en andere toppers opdraaien, Henri zat iets verder. Eens we de top van de paterberg gerond hadden kwam Henri bij me en was het hele deelnemersveld in groepjes uiteen geslagen. Ik heb direct voor m’n eigen tempo gekozen want door de beperkte voorbereiding was ik er van overtuigd dat ik me anders serieus zou opblazen. Henri was met de top van de masters op pad en kon daar ook vlot volgen. Tot in de 2de ronde en de 2de passage van het kluisbos. Er zat waarschijnlijk iets te veel snot in Henri z’n ogen want hij had ergens een afslag gemist. Hierdoor mist hij de aansluiting met de andere toppers en een mooie notering in het masters klassement. Hij finishte 24ste en stond 6de in het masters klassement. Ik was iets beter dan in de proloog en kon als 36ste finishen. Volledig choco en leeg hebben we ons een half uur in henri z’n camionette gezet om wat te recupereren en afkoeling te zoeken want het was extreem warm. Van Dirk en Olivier heb ik niet veel gezien of gehoord, enkel dat ze ook enorm hadden afgezien. Dirk finishte sterk als 77ste, olivier als 93ste. We hebben nog een pot pasta gegeten en een cola of 2 gedronken en zijn dan naar huis vertrokken.

Op de 3de dag kwam Henri me weer thuis ophalen, ik was al even wakker en had al enkele keren rond m’n huis gelopen want die nacht waren m’n dochters hun konijnen ontsnapt. Drama verzekerd dus vlug in de camionette en weg! Er was een rit van 100km voorzien, opnieuw in 2 ronden van 50km met opnieuw een 2000 hoogtemeters. We moesten onderweg 2 keer de koppenberg trotseren, 2 keer het bos van de dokteur (trainingsparkoer van Filip Meirhaeghe) en nog vele andere bekende hellingen (taaienberg, mariaborrestraat, …). Door onze ranking startten we weer in box 1, henri rond de 20ste, ik rond de 35ste plaats. Al snel konden we beiden naar voor schuiven in de eerste kms van de wedstrijd en vonden we onze plaats in een mooi groepje van een man of 10. Voor ons nog een groepje met de toppers. Tot de eerste bevoorrading konden we mooi stand houden in dat groepje maar doordat we geen verzorgers meehadden en het weer extreem warm was waren we verplicht om te stoppen om onze bidons bij te vullen. Zo goed als alle anderen uit onze groep hadden verzorgers mee en konden dus de bevoorrading skippen. Na de bevoorrading heb ik even gewacht op Henri en samen, onder impuls van Henri, zijn we na enkele kilometers terug kunnen komen aansluiten in die groep met vooral alle toppers bij de masters. Tot km 37 zat ik relatief gemakkelijk mee te fietsen maar dan kregen we het bos van de dokteur voor onze wielen geschoven. Pittige klimmetjes op de flanken van muziekbos, draaien en keren. Niets voor mij, ik had dit al lang nie meer gedaan en was er dus ook ferm aan het sukkelen. Na het bos hing ik nog een kilometer of 7 a 10 op enkele honderden meter van die groep maar aansluiten zat er niet meer in. Het einde van de eerste ronde en 40km van de 2de ronde heb ik dus solo mogen afwerken, gelukkig kwamen er niet veel meer aansluiten dus heb ik min of meer mijn positie kunnen houden. Ik finishte die 3de dag als 24ste en was daar wel tevreden mee. Henri heeft een dijk van een wedstrijd gereden en finishte overall als 11de en 2de bij de masters wat hem, totaal onverwacht, nog een podiumplek opleverde in het algemene klassement bij de masters. Jammer dat de organisatie het niet nodig vond om de top-3 bij de masters op het podium te roepen, anders hadden we er nog een mooie foto van kunnen maken. Dirk kwam heel sterk als 75ste binnen en kon dus nog enkele plaatsjes opschuiven in het klassement. Olivier had een stuurfoutje gemaakt na 30km in de wedstrijd en besloot op het einde van de eerste ronde uit de wedstrijd te stappen en naar het ziekenhuis te gaan voor een controle. Uiteindelijk bleek dat hij een ferme spierscheur had opgelopen en dat zijn vinger ontwricht was. Hij zal enkele weken niet kunnen fietsen maar hij komt zeker terug om nog meer te vallen ?.

Al bij al een geslaagde driedaagse, met de beperkte voorbereiding kan ik niet klagen over mijn vormpeil. Henri is dik in orde, ook al durft hij eens te twijfelen, om naar Zuid-Afrika te vertrekken eind deze week waar hij zeker straffe resultaten zal neerzetten. Dirk heeft vele bikers achter zich gelaten met zijn uithouding en heeft een hele sterke 3-daagse gereden, zeker voor zo’n oude vent! Veel beterschap olivier en tot binnenkort! Wie eens een driedaagse wil rijden en niet ver van huis wil gaan moet zeker deze eens meedoen. Hele mooie parkoers, mooie vergezichten en een relaxte sfeer in schitterende landschappen en bossen met de gekende vlaamse klimmetjes. Ik heb genoten, en afgezien…

Sven