Strandrace De Panne

/9 Comments/in /by

De Panne

De eerste strandrace in bijna 2 jaar en dus ook bijna 2 jaar geleden dat ik nog een verlagje schreef.
Ik had er lang naar uitgekeken om terug te beginnen maar door de weinige wedstrijden de afgelopen maanden had ik ook totaal geen idee of ik goed
genoeg was om iets te kunnen doen.
Eind vorige week ging ik het parkoers al eens gaan verkennen en ik had toen al door dat de start heel belangrijk zou zijn.
Het strand lag er, in tegenstelling tot andere jaren, enorm slecht bij. De Panne heeft een van de breedste stranden van de Belgische kust
maar toen al kon maar een klein stuk van dat strand gebruikt worden, in een week zou het waarschijnlijk niet veel meer veranderen.

De start was voorzien om 8u30 wat er voor zorgde dat we er vroeg uit moesten, om 5u30 ging m’n wekker, ik had me zelfs in de logeerkamer gelegd
om de anderen in huis niet wakker te maken!
Om 6u vertrok ik richting De Panne om op tijd aan de laatste verkenning te kunnen beginnen en om mijn fiets nog eens te kunnen testen.
Ik had tijdens de afgelopen week enorm gesukkeld met mijn banden die telkens opnieuw gingen lossen en gelukkig had ik nog reservewielen
meegenomen. Halverwege de verkenning ben ik teruggekeerd naar de auto want van de 1.2bar die er vooraan op zat bleef nog maar 0.4 over. Vlug van wielen
gewisseld en nog het laatste stukje verkenning afgewerkt.
Henri en Barry deden ook mee maar die had ik tijdens de verkenning niet gezien doordat Henri net voor vertrek naar De Panne in panne stond…

Door mijn top-40 resultaat van 2019 mocht ik in de 1ste startbox van start gaan en op dit strand was dit zeker mooi meegenomen.
Kort voor de start zag ik Fikken nog, super dat hij de moeite deed om ons te komen aanmoedigen!
Henri zou normaal ook in de 1ste box mogen starten maar besliste al voor de wedstrijd om Barry gezelschap te houden en ging dus ook bij hem in het startvak staan.

Om 8u30 vertrokken we, 5km rechtdoor met achterwind richting Bray Dunes.
Al na een km of 2 bleek dat het strand inderdaad enorm slecht lag en heel het peloton brak in stukken uiteen.
Bij de strandafgang in Bray Dunes kon ik nog net aansluiten bij de 2de groep, een kopgroep van 12 man met alle toppers reed toen een seconde of 10 voor ons uit.
Ik zat op dat moment in een groep met een man of 25 met ook heel wat grote namen. Op de terugweg, met tegenwind brak onze groep in 2 en bleef ik even, bewust om me niet op te blazen, in het 2de deel zitten.

Voor de volgende anderhalve ronde bleef de wedstrijdsituatie ongeveer hetzelfde en draaide het in onze groep mooi rond waardoor we nooit ver achter de 2de groep zaten.
Halverwege de 3de ronde kwamen we daardoor terug aansluiten en reden we plots weer voor plaats 15.
Bij het opdraaien van het strand na de camping in bray dunes liet ik me we wat te gemakkelijk wegzetten waardoor ik tevreden moest zijn met een 25ste plaats.
Er zat zeker nog iets meer in maar dan moet het allemaal meezitten en moet ik misschien ook iets meer risico’s nemen.

In het vervolg zal ik ook iets agressiever moeten koersen en op de beslissende momenten moeten durven een schoudertje te zetten maar al bij al ben ik heel content met het resultaat!
Henri en Barry bleven zoals beloofd mooi samen tot aan de finish.

Op naar de volgende, Berck Sur Mer!

Sven

Verslag Alps Epic – Olivier Kesteleyn

/8 Comments/in , /by

De Alps Epic is een zesdaagse MTB marathon die doorgaat in de ‘Hautes-Alpes’ met start in Cherre Chevalier en aankomst Arvieux. De menukaart offreert dagelijks 50 a 70km en 2500 a 3000 (technische) hoogte – en daalmeters. Er zijn 2 formules race en ride. De ride is niet gechronometreerd en heeft een kortere afstand met minder hm. Deelnemers hebben dagelijks de keuze om de 2 trajecten te rijden, doch éénmaal een ride gereden, kan je niet meer meedoen voor het klassement van de race. Deelnemers aan de race moeten dagelijks ook een tijdslot halen, zoniet worden ze gediskwalificeerd (voor de race).

DAG 1 : Na de formaliteiten (openingsceremonie, racebriefing, ophalen wedstrijdnr,..) startte de namiddag in Serre Chevalier met een tijdrit van 11,1km en 500hm. Om de 30s vertrok een deelnemer. De dag voordien had ik de proloog reeds verkend en wist dat er één klim was gevolgd door een technische afdaling in een bikepark. Ik ging voluit in de klim van 5,5km en slaagde erin aantal voorgangers in te halen, maar werd op mijn beurt ook door anderen ingehaald. In de afdaling had ik het geluk dat niemand ‘in de weg reed’ en kon ik dus knallen. Ik eindigde 37e in het algemeen klassement en mocht het podium op wegens een 2de plaats in de categorie heren 50. Hiervoor was ik wel al serieus in het rood gegaan. In het licht van de volgende dagen, niet zo verstandig,…

DAG 2 : Etappe 1 : SERRE CHEVALIER – SERRE CHEVALIER : een zware dag voor de boeg, 63,2km en 2367hm. De Col de Buffere (24727m), Col des Rochilles (2496m) en Col de la Ponsonniere (2613m) moesten getrotseerd worden off road. De cut-off time lag op km 44 om 1445h. Vrij goed gestart en de eerste uren redelijk goed stand kunnen houden, niettegenstaande reeds een paar substantiële glijpartijen. Adembenemende afdalingen, mooie bergmeertjes op de toppen vormden de scenery. Een serieuze val in het begin van de laatste afdaling maakte bijna een einde aan het avontuur.

 

 

Ik bleef een kwartier liggen; gelukkig stopten 2 Britten om me overeind te helpen. Verrijkt met een setje schaafwonden en wat spierpijnen opnieuw de fiets op gesukkeld, besloot ik het om wat kalmer aan te gaan doen, want zo zou ik het einde niet halen. Wijze beslissing want bij het verder afdalen bleek ook mijn fiets niet ongehavend : de remote lockout was afgebroken en beide veringen bleven in gesloten stand…. Vervaarlijk hotsend en totsend de berg af naar de finish. Een kleine 6 uur erover gedaan en teruggevallen naar de 4e plaats in de Heren 50. Wel een aantal kunnen pakken in algemeen klassment. Ik vond het een zeer extreme dag. Dit bleek nadien ook uit het gereduceerde deelnemersveld voor de race de volgende dag. Op onderstaand fimpje is rond 2.57 minuten de omgeving waarvan supra sprake goed te zien. www.youtube.com/watch?v=IOhBsCjpv10.

DAG 3 : Etappe 2 : SERRE CHEVALIER – PUY SAINT VINCENT : 59km en 2800m. Het hoogteprofiel schetste een lange steile klim in het begin (Col de Serre Chevalier), gevolg door een lange afdaling met nadien wat kleinere klims. Mezelf en de fiets gerepareerd, vroeg uit de veren, de koffer moest immers ook gepakt worden owv de aankomst in nieuwe locatie, om dan gedurende 22km aan één stuk te klimmen met een gemiddelde snelheid van 6km/h. Heel wat technische hindernissen, vele km loopwerk met de fiets in de nek, bereikte ik uiteindelijk bijna 4 uur later de eerste top. Het was 1315h en de zon brandde genadeloos richting 40°; gelukkig was het ergste nu achter de rug en had ik veel meer gedoseerd dan de dag voordien. Na 6h40 bereikte ik de finish, behield plaats 4 bij de oudjes, maar naderde de top 30 algemeen klassement. Al bij al, alweer een heel zware dag; gelukkig deze keer gefinisched zonder brokken.

DAG 4 : Etappe 3: –PUY SAINT VINCENT – PUY SAINT VINCENT : 50km en 2450hm. Na 5h43 de aankomst aangehaald. 3e plaats bij de heren 50 en plaats 27 algemeen klassement. De winst kwam er vooral door de opgaves en diskwalificaties van de andere renners. Ik kon zonder kleerscheuren de race uitrijden binnen de tijdslimiet.

DAG 5 Etappe 4 : PUY SAINT VINCENT – ARVIEUX : 56,1km en 2550hm. Race de ride hadden die dag hetzelfde traject, dus dit was verondersteld als de ‘rustigere’ dag in de week. Op het bord toch weer 4 cols en aardig wat stapwerk, maar zonder tijdsbarrierre! Dus kon er eens ‘op t gemak’ gereden worden (tenzij voor de klassementsrijders). Ik betrachtte maximaal te recupereren voor de laatste en zwaarste dag, bereikte na 6h13 de finish en kon zelfs plaats 24 bemachtigen in het algemeen klassement. Intussen had ik al door dat de kunst erin bestond uit te rijden zonder (zwaar te) vallen en je bijgevolg automatisch (met dank aan de brokkenmakers) opschoof in het klassement. Ik vernam nadien dat de redddingshelicopter die dag 3 keer is moeten uitrukken. Ik onthou de spectaculaire afdalingen van die dag.

De organisatie postte dit filmpje. https://www.youtube.com/watch?v=_0qTzkD0koA

 

DAG 6 Eindetappe : ARVIEUX – ARVIEUX 55,4km en 3057hm. De laatste dag zou traditiegetrouw ook de zwaarste zijn. Steile klims, lange technische afdalingen, kilometers omhoog stappen,… bezorgden mij de totale uitputting. Ik finishte in 6h40 binnen de tijdslimiet en kon plaats 22 binnenhalen in het algemeen klassement en was dolgelukkig met de behaalde 3e plaats in de heren 50 waarmee ik het eindpodium op mocht. Eerlijkheidshalve : slechts 3 deelnemers in de categorie 50+ halen de eindmeet… 57 finishers overall.

 

Blij dat dit avontuur achter de rug is. S avonds nog een afscheidsfeest en BBQ in biker stijl en s’ anderdaags uitgeput 1100km huiswaarts.

 

Olivier

 

 

TT Gullegem + Duatlon Berendrecht

/9 Comments/in /by

Gullegem

 

Zaterdag de toertocht in Gullegem gereden samen met Maarten, Barry, Ivan, Chistophe en Valerie.

Een kleine organisatie van een lokale scoutsgroep maar daarom zeker niet slecht.

Bij de start kregen we een koffietje om in gang te geraken en die gasten hadden echt voor een mooi parkoer gezorgd.

Het begon wat flauwtjes met veel stukken op de weg maar na een km of 5-10 kregen we steeds meer mooie stukken offroad voor de wielen geschoven.

Sommige stukken waren extreem vettig maar daar kunnen ze natuurlijk heel weinig aan doen, er is dan ook bakken regen uit de lucht gevallen de laatste weken.

Rond het vliegplein van Wevelgem kregen we een mooie singletrack, rond aalbeke enkele pittige (kassei) klimmetjes en heel veel stukken door een natuurgebied waar in de verste verste geen mens te bespeuren was. Veel deelnemers gaan ze, waarschijnlijk door het slechte weerk, niet gehad hebben maar ik ga hier zeker nog terug komen.

De streek rond Kortrijk bleek uiteindelijk minder vlak dan vooraf gedacht want we hadden toch een kleine 400 hoogtemeters op 56km.

Maarten kreeg hier en daar nog een krampje en moest een keer een minuut of 10 gaan bezinnen in een Toi Toi maar uiteindelijk haalden we nog met een mooi tempo de finish.

De rest hebben we aan de finish nie meer gezien omdat ik direct naar huis moest.

Tof dagje en mooie training, merci voor het gezelschap maarten!

 

Duatlon Berendrecht

 

Na Westrozebeke had ik gezegd dat het plezant was, zo’n duatlon, maar goed voor 1 keer.

Maar, ik ben nogal makkelijk te overtuigen als het over wedstrijden gaat dus uiteindelijk toch nog eens ingeschreven voor Berendrecht.

Ik kon Lesy en Crisis toch moeilijk alleen laten gaan hé!

Het weer was al beter dan zaterdag en de wind was al grotendeels gevallen, en het parkoers was volledig in de bossen voorzien dus van de wind zouden we normaal geen last hebben.

Een uurtje voor de wedstrijd hebben we een verkenning van het fiets en loopparkoer gedaan en het bleek echt schitterend te zijn. Een toertje van een kleine 6km moesten we 4 keer fietsen en een toertje van 2km moesten we 2 keer lopen, zowel voor als na de fietsproef.

Het fietsparkoer was 100% singletrack wat het echt plezant maakte. Ik had me voorgenomen om gewoon te genieten van de mooie trails en verder van weinig aan te trekken. Tijdens de opwarming had ik ook al gevoeld dat ik niet de loopbenen had van Westrozebeke, waarschijnlijk door de voorbije carnavalsperiode.

Om 13u30 werd het startschot gegeven en crisis vloog als een bezetene weg, Lesy en mezelf bleven min of meer samen en na een kleine 4km wisselden we ook samen. Crisis was dan al vertrokken met z’n velo, goeie start dus!

Ik was van plan om samen met Lesy de fietsproef af te werken maar da kieken was vergeten z’n fietsschoenen aan te doen dus mocht nog een stuk terugkeren.

Anders dan in Westrozebeke had ik nu wel direct het goeie gevoel te pakken op de fiets en ik kon een stevig tempo rijden en heel veel betere lopers inhalen.

Tegen het einde van de 1ste van 4 ronden kwam ik aansluiten bij Crisis maar hij bleek niet veel zin te hebben om in te pikken. Ik reed dus door en toen ik na de 4de ronde ging wisselen stonden met moeite 10-15 fietsen in de wisselzone, ik had dus een behoorlijke tijd gereden.

De wissel van fiets naar lopen ging minder vlot en ik strompelde de laatste 4km vooruit en was blij de finish te zien.

Crisis finishte een minuut of 2-3 later en Lesy nog eens een minuutje of 6 later. Mooie koers maar veruit de zwaarste duatlon die al had meegedaan.

 

En dan het minder plezante nieuws:

Op een meter of 100-200 van de finish kwam een Nederlands duatleet bij me die nog aan het vechten was voor iedere plaats. Hij spurtte nog om voor me over de meet te komen en viel dan onmiddellijk neer over de finish. De eerste 10 seconden dachten ik en de anderen aan de finish dat die mens even op adem moest komen maar al snel zagen we dat het erger was. Nog eens 20 seconden later begonnen enkele omstaanders die mens te reanimeren en zorgde ik voor enkele tentzeilen om heel het gebeuren af te zetten, er stond redelijk wat volk aan de finish waaronder veel jongere kinderen die net voor ons de kids race hadden gereden. Na een tiental minuten kwam er iemand met AED toestel en nog eens evenveel minuten later kwam de ambulance en de mug ter plaatse. Wij konden niet veel meer doen en zijn dan maar naar huis vertrokken. ’s Avonds nog een berichtje gezien op de facebook pagina van het duatloncriterium dat hij er niet meer door is gekomen en is overleden.

Zo zie je maar dat het snel kan gepasseerd zijn en dat je naar je lichaam moet luisteren in dergelijke zware wedstrijden. Liever een tandje terugschakelen dan over je toeren draaien dus!

 

Voor mezelf is het nu even rust en tijd om te genieten van een skireis, daarna begin ik terug rustig op te bouwen om ergens in april – mei terug wedstrijden te rijden.

 

Gr Donald

Verslag afgelaste rit Koksijde

/1 Comment/in , /by

Wat een hilarisch start van deze TT, Dalton komt achter mij om 07.00, en wij dan samen naar Barry. Ik klopt op de raam van zijn garage en hij was daar, ik kon hem zien……..broek aantrekken, haar gelijk Fellani, moe uitzien, geen sokken aan, je kan hem e !, hij weld de deur open doen maar vind de sleutel niet. Ik blijf continue op de raam tikken om hem nervous te maken, het lukt, hij ging weg en were gelijk Benny Hill om de sleutels te zoeken lol !!!!!!, echt de max. Toch niet gevonden, dus wij binnen langst de voordeur, ook ze fiets na buiten langst daar natuurlijk. Alle drie in de auto, niet met super vele goesting omdat regent, en vele wind was, toch was het leute in de auto met de verhalen van de Wacky Bikers trip naar Uitrecht. Aan de start woord wij verteld dat de TT was annuleert, toch vele bikers. Wij beslist allemolle te rijden, welke afstand zie we wel ?. Wij waren net weg en Cornet zijn ketting was door, gelukkig was ons Smokey klaar om te helpen, het was niet gemakkelijk voor hem met zijn Drogeworst vingers maar toch geeft hij de jong kunnen helpen. terug op pad. En wat voor een pad, de ene singletrack achter de ander, klimmen, draaien, keren gewoon de max, een ‘ must ride ‘ voor volgende jaar terug. Aan de splitsing van de 40/52, was er effkes twijfel, maar Crisis welde absoluut de 52 doen dus wij moest hem steunen e, en gelukkig maar de plezier stopt niet, singletracks tot het laatste moment.  Wel een paar da gevallen waren, Cobbie, Cornet x 3, Smokey. Van Smokey gesproken, man was ik blij dat hij ons uit de wind kon zetten tegenwind laangst de zeedijk, er waren mensen foto’s van ons aan het nemen, ‘ zotte mannen ‘ riepen ze !!!.

 

Crisis en Cobbie rijd met momenten voor op, maar achter elke stuk hebben ze mooi gewacht. Fikken was ook bere sterk en Smokey geeft de plezier van MTB terug gevonden met zijn brommer, leuk dat hij terug bij is ( mschn iets voor Ival 😉 ). Omdat er geen bevoorrading was hebben wij gestopt bij de bakker op het einde voor een lekker stuk rijs taart. Nadien iets gedronken samen en dan zeer content naar huis !. Schummi bedankt voor de tip jammer dat je niet erbij was, beterschap met je rug !. Ik heb ook een keer rukpijn gehad, maar de wifi was weg gevallen en het was over !.

 

Ride on ! Fitz.