Westrozebeke + Maldegem

Crossduatlon Westrozebeke

Vorige week op training heb ik me laten zot maken door Lesy om mee te doen aan de crossduatlon in westrozebeke.

Ik had me nochtans voorgenomen om niet meer te lopen door blessuregevoeligheid. Ter voorbereiding dan nog even vlug een km of 3 gelopen op dinsdag om vervolgens 4 dagen zo stijf als een plank te zijn.

Crisis vertelde ons de voorbije weken meermaals hoe professioneel die duatlons georganiseerd zijn en hoe hoog het niveau van de deelnemer is.

Ik kan niet zeggen dat hij gelogen heeft, toen we daar arriveerden stond de parking al vol mobilhomes en ploegbussen.

Tijdens de opwarming vloog de ene na de andere loper ons voorbij die aan het opwarmen was aan een tempo die wij zelfs niet in wedstrijd konden halen. Een minuut of 10 voor de start werd lesy dan ook nog eens tegengehouden door een reporter van focus-wtv (voor wie het wil zien: https://www.focus-wtv.be/sport/crossduatlon-westrozebeke-ideale-conditietest) .

Beiden startten we de wedstrijd zonder druk, we stonden zelfs helemaal achterin het deelnemersveld dat 150 man sterk was.

We moesten 3 rondjes van 1.5km lopen om te starten met telkens een klimmetje van een paar honderd meter. Ik had al snel een tempo vast waarvan ik het gevoel had dat ik het wel enkele kms kon volhouden, nadien bleek dat ik toch nog net onder de 16km/h had gelopen. Met mijn 3 loopkms in de voorbije 8 maanden was ik hier best content mee.

Toen ik ’s avonds de uitslag bekeek bleek dat ik hier wel maar ergens rond de 60ste plaats mee finishte na de eerste loopproef, het niveau lag dus idd wel heel hoog! Toen ik na een minuutje in de wisselzone op m’n fiets sprong zag ik Lesy zich ook al klaarmaken om te gaan fietsen, hij was dus niet ver achter me binnengekomen na ook een sterke loopproef.

 

Net zoals tijdens het lopen moesten we met de fiets ook 3 rondjes afleggen, 3 keer 7km. Het was een heel gevarieerd fietsrondje met enkele korte klimmetjes, boerewegeltjes, vettige stroken door het veld en een singletrack door het bos. In de eerste ronde moest ik heel even bekomen van de loopproef en het duurde dus wel een km of 3-4 voor ik een aanvaardbaar gevoel kreeg in de benen. Al bij al toch nog een 16de fietstijd kunnen realiseren waardoor ik bij het binnenkomen in de wisselzone nog niet veel fietsen zag staan. De wedstrijd sloten we af met nog eens diezelfde 3 rondjes lopen en opnieuw kon ik een, naar mijn doen, redelijk tempo lopen. Ik was in die 2de loopproef maar 35 seconden trager dan in de eerste loopproef, ik denk dat ik dus redelijk goed had ingedeeld. Een minuutje of 6-7 later kwam Lesy ook over de streep. We finishten overall 32ste en 67ste op 150 en als je het deelnemersveld bekijkt mogen we daar best content mee zijn. Lesy is al een oude vent aant worden dus hij heeft het zeker ook nie slecht gedaan! We hebben ons geamuseerd en ooit doe ik wel nog eens mee! Misschien iets meer trainen op het looponderdeel dan…

Na de wedstrijd redelijk snel naar huis vertrokken, ik zou de dag nadien meedoen aan de parkcross in Maldegem dus tijd om aan de recuperatie te beginnen…

 

Parkcross Maldegem

De ochtend na de duatlon opgestaan met loodzware benen, ik geraakte met moeite m’n trap af en vroeg me af hoe ik in godsnaam op m’n velo zou geraken om te koersen in Maldegem.

De wedstrijd was gelukkig maar ’s middags rond 15u gepland dus ik had nog wat tijd om me los te werken. Ik had met Henri en Crisis afgesproken in Westkapelle om samen rustig naar Maldegem te fietsen. De eerste kms liep het voor mij voor geen meter maar achteraf gezien hebben we er goed aan gedaan om naar daar te fietsen, tegen de start van de wedstrijd was ik al redelijk losgefietst.

In maldgem keken we eerst nog een stukje naar de cross van de jonge gasten waar Gilles zich als 4de over de meet kon smijten, sterk! Die jonge gasten springen ook allemaal over balkjes van 35-40cm hoog, iets wat wij zelfs niet geprobeerd hebben!

Henri en Kris startten in de C categorie (35-45 jaar), ik in de B categorie (25-35).  Bij de C’s stonden 47 renners aan de start, bij de B’s 39. Aangezien we met een dagvergunning aan de start stonden moesten we alle drie achteraan aansluiten. Het parkoers was hetzelfde als de voorbije jaren en voor wie het niet kent, het is een mooi toertje. Niet super technisch, enkele balkjes, een paar zandbakjes, iceman z’n bultjes en enkele snellere stroken door het bos. Door een valpartij in de eerste bocht werd ik even opgehouden en gedurende de hele wedstrijd reed ik van groep naar groep, vooral aan de balkjes en daaropvolgende zandbak kon ik renners terugnemen en achter me laten. De eersten zag ik constant rijden maar dichter komen kon ik jammer genoeg niet. Na een 45-tal minuten wedstrijd kwam ik als 12de over de streep, op enkele meters van een groep die reed voor de 7de plaats. Na die duatlon van zaterdag kon ik dus echt niet klagen. Henri en Kris startten samen en konden snel opschuiven in de grote groep, ze werden ook wel even opgehouden door een valpartij bij de start. Na anderhalve ronde kon Henri aansluiten bij de kopgroep en in de laatste ronde kon hij de laatste renner uit z’n wiel rijden en solo naar de overwinning rijden. Kris finishte als 13de wat ook heel sterk was als je de grootte van het deelnemersveld bekijkt. Inhalen op zo’n rondje is niet eenvoudig…

Door familiale verplichtingen konden we niet blijven voor de podiumceremonie en dus reden we al heel snel terug naar huis om het weekend af te sluiten.

 

Proficiat aan Henri met zijn overwinning! Next: Duo strandrace Bredene samen met Henri…

 

Verslag Zeebrugge

Een strandrace in eigen stad.
ik had hier wel wa naar uitgekeken maar de drukte van de dagen vooraf zorgde ervoor dat ik een dag of 5-6 niet had gefietst en daar bovenop was ik dan ook nog eens ziek geworden.
we waren eindelijk nog eens met meer dan 2 strandracers aan de start gekomen.
Aanwezig: Barry en Louis, Wortel, Join, Henri en mezelf.
Henri stond met hetzelfde gevoel als ik aan de start, weinig motivatie en we zouden wel zien wat er zou gebeuren, no stress.
Louis ging bij z’n pa blijven (dacht hij), Join en Wortel gingen voor het Wacky podium.
Daags voordien had ik het parkoers al eens verkend en net zoals vorig jaar lag het strand tussen Zeebrugge en Blankenberge er enorm slecht bij, qua strandkwaliteit moet dit
waarschijnlijk de zwaarste koers van België zijn. We moesten dan ook nog eens iedere ronde 3 keer van het strand (en er weer op) door zware zandstroken met een passage op de pier
van Blankenberge. Mooi parkoers, zeker vergeleken met vorig jaar.
Mcg en DDT waren zo vriendelijk om ons te komen aanmoedigen, waarvoor dank!

De start werd om 10u gegeven aan de surfclub van Zeebrugge, in rechte lijn naar het water (in Zeebrugge wil da zeggen 500m van de dijk naar de zee) en rond een vlaggetje keren om dan
richting Blankenberge te trekken. De wind zat ferm tegen dus bleef alles lang samen in die eerste ronde richting keerpunt in Blankenberge. Ik was goed weg en kon als 6de boven
komen op de dijk, Henri had een minder goeie start en zat iets verderop maar kon snel opschuiven naar de kop van de koers.
Ik dacht een goeie zaak te doen door een andere renner te volgen en boven te blijven, terwijl de anderen terug de waterlijn opzochten en reed me zo ferm vast. Ik kon nog net
aansluiten bij de staart van de eerste groep maar moest hiervoor toch ferm diep gaan. Henri zou in de 2de ronde dezelfde fout maken en kon die gelukkig ook nog rechtzetten.
Doordat m’n longen vol slijm zaten kon ik moeilijk diep gaan en telkens moest ik weer gaatjes dichtrijden na de technische passages. Halverwege de 3de van 4 rondes was het genoeg
geweest en koos ik m’n eigen tempo, een renner of 25 was gaan vliegen met Henri en nog een 4-tal andere masters. Henri kon dit jaar nog geen overwinning behalen bij de masters
en rekende daar ook vandaag niet op na een zware feestperiode en een druk bezette werkweek.

halverwege de 4de ronde kwam ik er even terug door en kon ik nog met een renner of 2 wegrijden van de groep waarin ik zat en kon uiteindelijk als 32ste finishen, nie slecht maar
zeker ook niet goed, maar ik weet waardoor het kwam dus geen paniek. Henri kon tegen alle verwachtingen in een hele sterke laatste ronde rijden en alle concurrenten bij de masters
achter zich laten en zo zijn eerste overwinning van het seizoen binnenhalen, dik verdiend!
Louis heeft de voorbije maanden waarschijnlijk iets te veel met z’n pa gelachen na meerdere nederlagen in die professionele duatlonwedstrijden en kreeg daar vandaag de rekening
voor gepresenteerd. Gelukkig bleef Barry braaf bij Louis en samen haalden ze dus ook veilig de finish. Tis aan Barry om een hele week te lachen. Wortel reed weeral een beresterke wedstrijd voor iemand van zijn leeftijd
en kwam ergens rond de 80ste plaats binnen. Join reed zoals gewoonlijk zijn eigen tempo en waarschijnlijk weer een halve wedstrijd moederziel alleen en kwam ook content binnen.

Een half uurtje na de aankomst mocht Henri nog op het podium om zijn bloemen in ontvangst te nemen en na een lekkere warme choco, merci Barry, reden we met de velo naar huis, bijtrainen
heet da.
Volgende race Middelkerke maar hoogstwaarschijnlijk zonder mij, of toch niet? we zien wel!

gr Donald

 

Verslag Bredene

Bredene Kerststrandrace

 

Een strandrace op World Tour niveau.

Iets meer dan 20 profs aan de start dus het beloofde een zware koers te worden. En ik stond er alleen voor, m’n vaste partner had andere plannen en zal er terug bij zijn in Zeebrugge.

Een klein half uurtje met Join opgewarmd en de banden nog wat op druk gezet en me dan richting de startboxen begeven.

Door m’n opgave vorig jaar terug in de 2de startbox maar dankzij Francis die kwam supporteren kon ik lang mijn jasje aan houden en kon ik dus vooraan die 2de box gaan staan, merci Francis!

Na de start snel kunnen opschuiven tot in de eerste grote groep waar ik redelijk op m’n gemak zat tot in Wenduine waar we de eerste keer van het strand moesten.

Zoals al meerdere keren het geval was dit jaar liet ik me weer wegduwen en zat ik veel te ver bij het oprijden van de dijk.

Nadat we terug op het strand kwamen was er een groep van een 20-tal renners weg, ik zat in de 2de waaier met nog enkele grote namen in het strandracen.

Henri z’n grootste concurrent, Decaesteker, zat bij me, net zoals Stijn Vandenbergh van AG2R, Davy Commeyne en nog vele andere toppers.

Ik begon me snel te realiseren dat ik dus niet zo heel slecht weg was en naargelang de wedstrijd vorderde kwam ik er steeds meer en meer door.

Toen eind de 2de ronde onze groep van een man of 20 in 2 brak kon ik mooi meeschuiven in de eerste groep en mee m’n werk doen om niet meer teruggepakt te worden.

De 3de ronde draaide het mooi rond bij ons, bijna iedereen dieed z’n beurtjes op kop en zo bleven we buiten schot en liepen we zelfs nog wat verder uit op die 3de groep.

In de sprint voor de 21ste plaats moest ik nipt nog enkele renners laten voorgaan en finishte ik als 26ste. Met al het groot geweld aan de start ben ik zeker en vast tevreden van mijn uitslag en ik kijk al weer uit naar de volgende race! Terug met m’n kompaan aan de start, toch net iets leuker…

Join had wat last van z’n rug maar reed ook terug mooi de wedstrijd uit, en dit als 2de wacky, sterk ?

 

 

Next race dus in Zeebrugge, hopelijk veel Wackys aan de start of in de surfclub om te supporteren!

 

Tot dan!

Sven

 

Verslag De Panne

Zondag 1 december, de grootste strandrace van België, de moeder der strandraces.

Strandrace nummer 6 dit seizoen en het is nog lang niet gedaan, 14 staan er normaal op het programma dit jaar!

Om 6u30 opgestaan en eerst m’n auto gevuld en fiets op het rek geplaatst. Het was fris, temperatuur net iets boven het vriespunt en er stond veel wind!

Rond 7u30 samen met m’n pa Henri opgepikt en iets voor 8u30 waren we al ter plaatse in De Panne. Ruim op tijd om ons rustig klaar te maken in de kleedkamers tussen de ‘profs’ die verzorgers bij hebben om de benen los te masseren.

Aan de inschrijving Join en ex-wacky Peter Lierman tegen gekomen, leuk om eens meerdere Wackys aan de start te zien! Wortel zou ook nog komen meerijden.

Omdat ik vorig jaar een mindere periode kende en pas als 97ste kon finishen moest ik vandaag in de 2de box starten. Omdat we tijdens de opwarming zonder veel moeite boven de 40 per uur reden met rugwind besloot ik om er voor te zorgen dat ik niet te ver zou moeten starten en dus stond ik al om 9u30 in het startvak klaar. Wortel, die sinds kort een wedstrijdvergunning heeft, stond ook al in het startvak klaar, zo had ik nog iemand om een half uur tegen te praten terwijl m’n lichaam aan het afkoelen was. Hij vertelde me in dat half uur dat hij miserie had met z’n banden en nog snel een binnenband van mindere kwaliteit had moeten steken om te kunnen starten. Dat beloofde weinig goeds…

Een minuut of 10 voor de start ging het lint van de 2de box naar beneden en konden we aansluiten bij de eerste box, ik stond ergens op de 3de rij, missie geslaagd dus. Ik stond wel al serieus te klutteren van de kou en moest nog m’n beenstukken, muts en jas afdoen. Eerste doel vandaag was dus top-50 finishen om volgend jaar terug in het eerste vak te staan.

 

Om 10 uur werden we in gang geschoten en wat we voordien vreesden kwam ook uit, vlammen aan snelheden boven de 55 per uur richting Bray-Dunes. Ik voelde al snel dat het op het randje zou zijn met mijn 44X11 verzet maar kon nog nipt aanklampen tot in Bray-Dunes, Henri was ook goed gestart en kon ook in de eerste groep de dijk opdraaien, het peloton was al serieus uitgedund en met een man of 40-50 gingen we richting de camping. Ik kon mooi opschuiven tussen de vele valpartijen door en bij de eerste passage aan de finish zaten we alletwee rond de 20ste plaats. Bij het verste keerpunt in De Panne liet ik me iets te veel wegduwen waardoor ik in het 2de deel van de groep terug op het strand kwam om met achterwind terug richting Bray-Dunes te vlammen. Er kwam een scheurtje van een meter of 30 tussen het eerste en het tweede deel en ik zat jammer genoeg in dat 2de deel, Henri kon aansluiten in de eerste groep. Ik probeerde nog even om het gat te dichten maar met snelheden van om en bij de 60 per uur is het bijna onmogelijk om een gaatje te dichten, ook al is het maar 30 meter, m’n verzet was gewoon niet groot genoeg om nog te versnellen.

 

In het 2de deel van de wedstrijd zat ik dan ook met overschot in die 2de groep en heb ik vooral veel gevloekt dat ik niet iets meer m’n schouders heb gezet richting dat keerpunt, lesje (hopelijk) geleerd voor de volgende races. Ik wou niet mee rond draaien in die groep omdat bij mij 5 masters zaten die eventueel Henri zijn mogelijke podiumplaats konden afpakken dus bleef ik constant in 5-6de positie zitten en hield ik m’n benen stil wanneer ik de kop moest nemen. Henri stemde zijn wedstrijd verder af op de enige master die bij hem in de groep zat en moest die in de laatste ronde jammer genoeg laten rijden richting de finish waardoor hij 2de master en 26ste werd in het overall klassement. Ik reed vlot door het zachte zand en kon zo goed als overal doorrijden waardoor ik als 3de van mijn groep en 33ste overall kon finishen. Balen maar tegelijkertijd ook content over de vorm die goed blijft, vak 1 heb ik in elk geval kunnen redden voor volgend jaar. Join en Peter reden de volledige wedstrijd samen en finishten ergens rond de 300ste plaats, niet slecht op +1000 deelnemers! Wortel reed, zoals gevreesd, al redelijk snel lek en kreeg een DNF achter z’n naam, jammer maar weinig aan te doen.

 

Henri mocht een uurtje na de wedstrijd nog even op het podium om z’n prijs als 2de master in ontvangst te nemen en we konden weer naar huis vertrekken.

Nu een weekje rust en tijd voor vrouw en kindjes, ook belangrijk! Op 15 december trekken we dan naar Duinkerke voor het Europees Kampioenschap waar Henri mag dromen van een podiumplaats bij de masters en wie weet nog iets meer… Ik zou zeggen allen daarheen om te supporteren, ik rij in elk geval volledig in dienst mocht het me lukken om in dezelfde groep me te rijden!

 

Gr Donald