Verslag strandrace Wijk aan Zee

/4 Comments/in , /by
Van Nederland naar Frankrijk en terug naar Nederland, vandaag hadden we gekozen voor de wedstrijd in Wijk aan Zee.
Net boven Ijmuiden en dus een goeie 2u45 rijden, enkel.
Om 5u30 uit m’n bed gekropen en heel stil vertrokken, in de hoop niemand wakker te maken. Stipt om 6u vertrokken bij Henri en iets na 8u30 gearriveerd en onze auto kunnen parkeren op 25 meter van de start, ideaal dus om ons jasje en overbodige kleren nog weg te steken voor we in de startbox zouden gaan, er was niemand meegekomen om hiermee te helpen. aan de inschrijvingstafel zagen we weeral dat de organisaties in Belgie veel kunnen leren van de Nederlanders. Er was een en ander misgegaan met onze inschrijving waardoor we niet op de startlijst stonden maar 5 minuten later stond er al iemand van de organisatie en iemand van de nederlandse wielerbond bij ons om dit euvel op te lossen. Henri werd verzekerd van zijn startpositie bij de eerste 30 en ik mocht daar net achter staan. Geen stress wat dat betreft dus.
De verkenning van het rondje leerde ons dat het een snelle race zou worden met een atypische start, uitdagende helling en enkele pittige zandstroken in het parkoers.
Om 10 u werden we, samen met enkele grote namen zoals Lars Boom, Laurens Ten Dam, Johny Hoogerland, Jasper Ockeloen, Imming, …, op gang geschoten door een ex-geletrui in de Tour de France die het allemaal niet goed verstond. Die mens was ook al goed in de 80 dus begrijpelijk…
De start werd gegeven in een groot veld op een goeie 500m van het strand. We moesten met het hele pak enkele lussen nemen om vervolgens over de weg door het centrum van Wijk aan Zee
naar het strand te rijden. Henri zat direct mooi voorin en kon bij de eerste 10 het strand opdraaien, ik zat door mijn mindere startpositie iets verderop maar kon op het strand
direct opschuiven naar voor en na het eerste keerpunt bleven we nog met een man of 25-30 over in de eerste groep.
Er werd een hoog tempo gereden, nu en dan een demarrage waar ik me ook eens toe liet verleiden, maar uiteindelijk gingen we met die grote groep naar de enige passage op de pier.
Henri kon weer mooi voorin de pier ronden, ik zat iets verderop door een opstropping bij het verlaten van het strand.
Terug op het strand reed er direct een man of 7 weg, die uiteindelijk ook de hele wedstrijd zouden voorop blijven, met daarachter een groep van een man of 10 met Henri en op een goeie
100 meter daarachter zat ik, in een groep met onderandere Laurens Ten Dam.
We draaiden mooi rond en kwamen iedere ronde iets dichter en iets na halfkoers konden we de aansluiting opnieuw maken met Henri. In de laatste ronde werd Henri een beetje
opgehouden op de steile helling over de duinen en kon nog nipt terug aansluiten bij ons op het strand richting het laatste keerpunt. Aan dit laatste keerpunt was er een beetje
chaos door gedubbelde renners die vielen of in de weg liepen en andere renners in onze groep die van hun lijn afweken. Ikzelf kon redelijk ver rijden maar moest dan toch
een voetje aan de grond zetten en een stukje lopen waardoor ik onbewust ook Henri een beetje hinderde.
Ik had me nog niet echt opgeblazen en kon nog de oversteek maken naar de groep, Henri was net iets te diep moeten gaan na die vorige passage aan de helling en rekende op de anderen
om het gat te dichten wat jammer genoeg niet gelukt is. Hierdoor kon hij de strijd met de andere master in onze groep niet aangaan en werd zo opnieuw 2de bij de masters.
Voor mij een beetje een dubbel gevoel, super content met mijn 17de plaats in een topcompetitie wedstrijd en tegelijkertijd ook een rotgevoel omdat ik Henri daar te voet had gezet.
Weinig aan te doen helaas. Henri werd nog 27ste.
Na deze wedstrijd staat Henri nog steeds 12de in het topcompetitieklassement, ik kom met een 29ste plaats ook aansluiten in de eerste startbox. Jammer dat de volgende wedstrijd
van de competitie gelijk valt met De Panne…
Volgende week de grootste wedstrijd van België in De Panne, de vorm is bij beiden in orde dus hopelijk kunnen we daar eens iets laten zien en kan Henri eens 1ste master worden, als ik
kan doe ik er alles aan hiermee te helpen! Ik kijk er naar uit.
Tot zondag!

Donald

 

Verslag Duatlon Wommelgem

/4 Comments/in , /by

Gezien ik sedert een jaar of 7 mijn loopschoenen terug heb aangetrokken, probeer ik ieder jaar wat wedstrijden offroad-duatlon met te pikken. Mijn “gouden” jaren heb ik gehad vrees ik met als hoogtepunt de Hel van Kasterlee maar het blijft voor mij nog altijd leuk om doen. Een extra pigment aan gans het duatlon-verhaal is het feit dat zoonlief Louis dit ook wel ziet zitten en dit nog goed doet ook precies. Normaal begin ik in oktober met de wedstrijden maar met de vervroegde Wacky toertocht stelde ik het toch uit tot zondag.

 

De duatlon in Wommelgem deed ik nog nooit maar toen ik op de website keek zag ik vooral een mooi en uitdagend mtb-parcours en dus schreef ik me samen met Louis in. Mijn vaste dua-compaan Space jr’ ging tijdelijk zijn loopschoenen aan de haak en Pé, toch wel dé duatlonner van vroeger, zag het al helemaal niet meer zitten en legt zich in de week toe op squash!! People chaaaange, zei Michael Jackson zaliger ooit…Wie wel mee wou was Chrisis, fuck zeg, die loopt 15 per uur op z’n gemak maar gezien zijn jeugdige leeftijd geen gevaar voor mijn masterklassement ;-). Louis mocht voor de eerste keer ook meedoen met de “grote” jongens (senioren gaan van 16-39 jaar) en het was ook de eerste keer dat we echt tegen elkaar uitkwamen. We hadden eens samen getest op de 4 km en ik liep 40 sec trager, doenbaar om hem weer in te halen met de mtb dacht ik toen….

 

De voorbereiding was op zijn zachts gezegd niet optimaal. Ik krakte mjn “boa’s” van mijn schoenen en bij bikeworld hadden ze geen andere dus ging ik bedelen bij nonkel Henri voor een paar. De dag van de wedstrijd ging ik Chrisis gaan halen om 10u en ging eerst nog tanken. In de auto zat Louis nog half suf en niet helemaal wakker achteraan in de auto toen hij opeens recht veerde en vroeg waar zijn fiets was. Shit, ommetoer naar huis en gelijk ne zot over de bulten van de Kragendijk om zijn vélo. Heb al veel vergeten in mijn leven maar nog nooit een fiets…Gans ontredderd om half elf uiteindelijk bij Chrisis aangekomen, zijn bike er zere op gesmeten en hup richting Wommelgem.

 

Een goed uurtje en we waren er, en zelfs anderhalf uur op voorhand, niet mijn gewente! Bij de verkenning niets dan lof over het parcours. Eerst wat rechte stukken maar dan singletracks in bos en weiland, een machtige brug zoals bij de cyclocross, kasseistroken en een soort graancirkel dewelke van buiten naar binnen liep en je bijna tuureluurs werd gedraaid. Het was voor drie-vierden van het parcours draaien en keren, op en neer, weinig rust dus. Mijn nagelnieuwe merida-fully kwam volledig tot zijn recht in het technisch gedeelte maar ik voelde al gauw dat ik op het snelle gedeelte ging tekort komen.

 

Aan de start Chrisis gans vooraan en Louis en ik midden in het pak. Een wel zeer luide knal en we waren vertrokken. Eerste wat op de looppiste maar nadien een loop van 2 km rond een vijver, dit twee keer. Alleszins meer dan 4 km zoals aangekondigd en dat zie je aan de tijden ook. Chrisis was gauw gaan vliegen en liep met de besten mee tot hij zichzelf wat tegen kwam en moest inbinden naar het einde toe. Louis liep een sterke loop en wisselde niet veel later dan Chrisis. Het scheelde amper 22 seconden. Ik pufte, was te warm gekleed en voelde duidelijk het losbandig leven van de laatste weken in mijn kuiten. Shit zeg wat was me dat. In het begin ging het nog maar naar het eind toe ging ik echt niet meer vooruit! Ik zat toen al goed 3 minuten achter het wacky duo en ik zag er niet veel hoop in om bij het biken daar iets goed van te maken. Mijn benen waren al compleet verzuurd en ik moest er nog aan beginnen!! Mijn wissel was ook niet echt vlot en de iets te grote schoenen van Henri gaven me ook niet echt een comfortabel gevoel  (ik draaide die boa’s van de schoenen eerst verkeerd ook nog).

 

De mtbike proef ging zoals ik had gevreesd, slecht dus. Voor mijn gevoel zat zadel te laag en banden te plat en benen gelijk lood. In de technische stroken ging het nog vlot maar in de rechte stroken was ik veel te traag. Chrisis en Louis reden wel steengoed en na een finale loop eindigden ze knap op een respectievelijk 16de en 22ste plek bij de senioren, buitengewoon goed van Chrisis op zijn eerste duatlon maar ook zeer sterk van Louis, ben echt een fier op hem. Chapeau voor alle twee!!! Minder fier mocht ik op mezelf zijn want ik eindigde pas 10 minuten later en totaal loss over de streep. De brede grijns van Louis erbovenop! Ik had hem gans de week zitten kloten maar kreeg het knal in mijn gezicht terug! ‘Tis nie anders, zaterdag opnieuw duatlonneke in St-Kruis, ditmaal met Chemical. Zal me maar soigeneren wil ik een nieuwe blamage vermijden. Topsport kan hard zijn 😉

 

Baha

 

Verslag strandrace Berck sur Mer

/4 Comments/in , /by

Voor de verandering eens niet naar Nederland gereden maar naar Frankrijk. Afgelopen zondag stond de klassieker in Berck sur mer op het programma.
Een buitenlandse wedstrijd waar meestal veel Belgen op af komen en deze keer was het niet anders. Voor het eerst was de wedstrijd ook het open Frans kampioenschap dus er stonden weer heel wat toppers aan de start. We waren op tijd vertrokken en hadden dus voldoende tijd om ons zonder stress klaar te maken en het rondje eens te verkennen. Zoals altijd was het in Berck een intensief parkoers met veel afwisseling, zachte stroken en een slechtlopend strand. Door onze uitslagen van de voorbije jaren konden we een plaatsje in de eerste box bemachtigen waardoor we iets langer konden opwarmen, het was fris tijdens de opwarming maar het zonnetje scheen en er zat zo goed als geen wind.

Om 10u werden we op gang geschoten en vertrokken we richting de eerste strandafgang. Een 500-tal meter voor die eerste passage lag er grote plas water en de helft van het peloton met Henri ging links en de andere helft, waar ik in zat, ging rechts. Links bleek de goeie keuze… Ik kwam pas rond de 50ste boven en mocht aan een inhaalrace beginnen, Henri zat mooi voorin waar hij moest zitten.
Ik heb een km of 3-4 gereden alsof m’n leven er van afhing en kwam op de duin die ons terug naar het strand bracht aansluiten bij de kopgroep van +/- 20 man. Als laatste de duin over en op het strand net iets te ver om de groep bij te houden. Terug in de achtervolging met enkele renners die van achteruit waren teruggekomen maar nooit ver achter die eerste groep.

Bij het ingaan van de 3de ronde hadden we eindelijk de grote groep met Henri en andere toppers in te pakken en net op dat moment maak ik een cruciale fout in het zacht zand.
Gevolg was dat ik hen weer mocht laten rijden en het gat daarna nooit meer zou dicht krijgen. Ik kon nog samen met een andere renner mooi tempo blijven rijden en hield nog lang die eerste groep in het vizier. Het gevoel en de conditie zaten dus goed, het geluk iets minder goed. Henri kon de rest van de wedstrijd zijn positie in die groep behouden en streed tot de laatste meters mee voor de eerste plaats in het masters klassement. De ploegtactiek van de andere master zorgde ervoor dat Henri ten val kwam in de laatste technische strook en hierdoor kon hij geen aanspraak meet maken op de overwinning in dat klassement. Beiden zijn we er van overtuigd dat hij zo ging gewonnen hebben maar jammer genoeg stond ook het geluk niet aan zijn kant. In de volgende wedstrijden probeer ik ook terug de aansluiting te vinden met die eerste groep en dan kunnen we hopelijk ook eens het ploegenspel spelen!

Het zit er in, voor beiden, het moet er enkel nog uitkomen en dat komt zeker goed!

Een beetje gefrustreerd hebben we de prijsuitreiking niet meer afgewacht en zijn we na onze gratis portie pasta terug naar huis vertrokken, met een dubbel gevoel. Content met de vorm, minder content met de resultaten. En omdat we ons alle twee goed voelen en de zin om te koersen er is hebben we beslist om volgende zondag nog eens een uur of 6 in de auto te kruipen om de topcompetitie wedstrijd in Wijk aan Zee te betwisten. Henri kan er zijn 3de plaats in het masters klassement en 13de algemeen verdedigen en verbeteren en ik kan proberen eens mee te zijn met hem!

Nog even vermelden dat Guido en Gilles ook de reis naar Frankrijk hadden gemaakt en met succes. Gilles won de kids race en mag zich vanaf volgend jaar beginnen meten met de grote mannen!

Van Guido z’n wedstrijd weet ik niets maar ik vermoed dat hij zich ook wel weer geamuseerd heeft.

Au revoir, Donald!

 

Schumi wint de Cape Pioneer samen met zijn kompaan Bart Seynhaeve!!!!

/10 Comments/in , /by

 

Schumi heeft zijn eerste grote overwinning beet! Samen met zijn kompaan Bart Seynhaeve reed hij vanaf dag 2 in de groene leiderstrui van het masterklassement en deze gaven ze niet meer weg. Een prestatie waar hij en gans de Wacky familie mogen fier op zijn. Voor Schumi is het een welverdiende beloning van zijn trainingsarbeid en zijn niet aflatende zoektocht naar een grote overwinning. Dit is een huzarenstukje dewelke mag gezien worden door de ganse mountainbikewereld. Klasse!!!! Trouwens ook welgemeende felicitaties aan zijn kompaan Bart, zou niet graag in zijn plaats zijn geweest ;-). Dikke chapeau!!

Hier het verslag van zijn wereldse prestatie en natuurlijk ook die van Bart!!
Dag 1
Eerste rit was er eentje met 4 pittige klimmetjes op de weg. Daarna was het Bart zijn toer om mij naar beneden te geleiden.
Single track Langs scherpe kust rotsen en veel losse keien.Opeens plat voor en achter bij Bart. Rustig gebleven en 2 taps erin geduwd, bommetje en terug weg. Er waren heel veel platte banden!! Terug leegloper en dan voorzichtig binnen gereden met nog veel draaien en op en neer.
Cool maar het echte werk mag beginnen.!!
Uiteindelijk nog de schade beperkt. Hopelijk morgen geen pech en die eerste proberen volgen.
Dag 2:
Vandaag super dag!   Na een iets te rappe start hebben we de eersten moeten laten gaan. Laatste 30km erbij gekomen en dan erop en erover!!
Taaie mannen dat wel. Hier heb ik hard voor gewerkt en mag best eens voor mezelf spreken nu. Ik doe dat anders nooit 😉
Uiteindelijk 20ste overall. En eerste in categorie?. Morgen met de groene trui??…
Dag 3:
118km 2500 5h26. Gem hs 135
Vandaag mossel bay verlaten richting George verdikke?
Ons voorgenomen om bij andere teams te blijven en hen te laten koersen. Alles ging goed tot km 50! Bart die bergop toch wat moeilijkheden begon te krijgen en die mannen er natuurlijk vandoor.
Rustig gebleven en geholpen waar ik kon. De bevoorradingen zijn drinkbussen vullen en gelletjes meenemen en dan terug naar Bart rijden. Je bent hier in duo en zo hoort het ook om elkaar te helpen. Na zijn dipje rustig het tempo opgevoerd en uiteindelijk bij de laatste bevoorrading op 20 km van het eind waren we er terug bij. Wat ik niet verwachte is dat Bart mij aanporde om sneller te rijden en zo terug wat afstand van hen te nemen. Moet gezegd sterk van hem.
Het parcours was wat hetzelfde als gisteren!! Mooie vergezichten. Heuvelend parcours op gravel wegen, shutter wegen, en op het einde mooie single track.
Voor de meeste geen uitdagend parcours. Maar voor mij perfect en zalig om te fietsen hier. Voor elk wat wils. Heel de dag draaien en keren hoeft ook niet voor mij. Dus terug 4 min voor op die mannen en groene trui nr. 2!!
Ik schrijf die mannen niet af want sterke mannen hoor. Ook sympathieke gasten.
Top organisatie, niet normaal.

Dag 4

Vandaag van George naar louvain – 76km 1790hm.
De start beloofde voor den Bart te worden. Hij is een echte single track man.
Van bij de start korte klim en daar voor die andere mannen eerste in de single track kunnen duiken achter de toppers.
Plan toen al gelukt. Ik moest maar volgen. 15 km lang, cool.!! Bart heeft de goede flow gevonden.
We wilden wat voorsprong nemen want er zat een klim van 10 km aan te komen. Perfect tempo gereden voor Bart op die klim. Lange afdaling, wel bij trappen in tussenstukken. Dan terug lange shutter wegen tegen wind die voor mij waren. Veel karakter getoond vandaag en ben fier op mijn copain. Hij wil er ook voor gaan en dat stimuleert me om vol op kop te rijden.
Op het einde nog wat lastige zand stroken op en af in open velden. Finish bereikt met ruime voorsprong op andere veteran men. Er komen nog 3 zware ritten aan blijkbaar

Dag 5:

Vandaag!! Naar langenhoven.
Gezien de regen van vannacht en mistig weer op de top van de berg hebben ze de etappe omgeleid. ?. Jammer, beloofde mooi te worden.
In de plaats kregen we een koers tegen de wind van 90 km en 1200 hm. Op brede shutter wegen. Beetje Australische corrugations!!? wegen met veel putten en keitjes. Paar mooie zandstroken en dat moet het zowat geweest zijn.
Goede start en redelijk de kopgroep kunnen volgen.
Dan ons tempo gezocht met man of 10 om met 3 aan de meet te komen. Beetje regen onder de weg maar vooral veel wind?…
Kop beurt gedaan van km of 80?…?… Bart goed kunnen aanpikken. Hij is sterker met de dag??. Die gasten achter ons ook sterk vandaag. Verschillen waren niet zo groot. Nog 2 te gaan.
Dag 6
Vandaag aangekondigde queen stage. 84 km 2200 hm.
Van bij de start tot finish in stijgende lijn met paar mooie technische rotsklimmetjes.
Wel enkele gevaarlijke afdalingen.
Maar met Bart is dalen veel gemakkelijker. De goede lijnen volgen en afstand nemen. Perfect zo. Jammer genoeg kom je toch elke dag enkele mannen tegen die langs de kant liggen. Vandaag terug één. Gisteren iemand met gebroken sleutelbeen. Paar die ribben gekneusd hebben etc… Dus het gevaar zit achter elk klein hoekje. Be care dus..
Terug snelle start en laat de rest maar achtervolgen. Vandaag was aankomst op de top van swartberg een gravel klim van 12 km. Het was terug hard werken vandaag. We mogen niet stilvallen en recuperatie zat er niet in. We zagen die mannen heel de tijd rijden en wisten dat we met voorsprong aan de beslissende klim gingen beginnen.
Plan gelukt. Uiteindelijk met 2 min voorsprong boven gekomen in Frisse omstandigheden.
Warme kleren aan en terug zelfde weg naar beneden tot laatste bevoorrading. Daar iets kunnen eten en dan shuttle naar tentenkamp. Vandaag iets meer afgezien omdat er terug veel wind was. Het was echt man tegen man. Nog één keer alles geven en gespaard blijven van pech??. Please????…

Dag 7

Voila! On the way to cape town.
Transfer van 4h…
Vandaag toch beetje met knikkende knieën aan de start.
Om 7.30h start voor 68km met 1200hm. Het was dan ook echt koud en mijn maat sprinkhaan Bart liep zoals gewoonlijk weer van hier naar daar?‍♂. Stay cool was de boodschap.
Het ging een snelle etappe worden want de eersten werden na 2h30 verwacht. Daar gingen we niet onder gaan mijn gedacht☺…
Geen risico nemen en strak tempo dat wel. Team biogen bleef lange tijd bij ons maar kwamen er niet over en zo beetje bij beetje afstand kunnen nemen.
We waren erg met de focus aan het rond rijden en iedere scherpe steen aan het ontwijken. Mentaal moeilijker dan fysiek vandaag. Al moet het wel gezegd dat het beste er toch een beetje af was. Toch sterk van Bart dat hij machtig veel karakter toont en verdikke niet plooit. Suuuper…
Vandaag was terug ruw parcours met gravel/steen/rots wegen en terug wind op kop.
Enkel op 2km van de finish waren we beide gerust en sloegen we de handen tegen elkaar.
Rijden tot de finish heet dat dan.
Oprecht blij na veel ere plaatsen en pech toch eens een mooie wedstrijd te kunnen winnen.!!!
Wat betreft onze andere Atom 6 vrienden. Die hebben het ook super goed gedaan en zijn allen tevreden. Machtige gasten met wacky humor?
See you ?‍♂….