Verslag Dikkebus

Dikkebus Ieper ,

Dat we vandaag de TT van Aalter niet aandeden had alles te maken met ons uitstapje binnenkort naar het verre en onbekende Kroatie waar het stilaan tijd wordt om eens wat km en hoogtemeters in de benen te pompen, het zal er vanzelf niet inkomen. Co-Carl en ik hebben daags voordien nog alles uit de kast gehaald om Pé te overtuigen zich ziek te melden op het werk om ook eens wat hoogtemeters af te haspelen wat hem zeker deugt zou doen om niet te zegen brood nodig zou zijn maar het mocht echter niet baten, ik moet en ik zal gaan werken klonk hij onverbiddelijk en vastberaden wat ik eigenlijk wel kon appreciëren maar als we eerlijk mogen zijn is er mij reeds meerdere malen stevige euro’s aangeboden geweest van zijn mede dokwerkers om hem van de dokken weg te houden, hij steekt er geen bal uit, loopt er bij alsof hen hem allemaal geen reet kan schelen waardoor het de laatste tijd zéér gevaarlijk werken is aan de dokken met al die rondvliegende rietstekkers om maar te zwijgen over die Ro Ro tugmasters zonder klinjoteurs, dit is duits voor handrem.

Dit is iets wat ik kan geloven want de meeste berichtjes krijg ik telkens van Pé tijdens zijn schiften, dit zegt genoeg !!! Dan maar vertrokken zonder Pé richting Ieper waar we vastberaden waren om er een gezellige doch stevig ritje van te maken wat ons aardig is gelukt, ik zou zelfs durven stellen dat er een nieuw duo is ontstaan voor Kroatie maar dat moeten we nog aan Pé verkocht krijgen. De rit zelf was subliem, niks plat telkens op en neer over single tracks bezaaid met modder en keien alsof het echt was, verbluffend hoe de organisatie dit heeft aangepakt aansluitend met mooie glooiende verzichten waar je met een beetje verbeelding en fantasie op de verre heuveltoppen nog duitse soldaten ten strijde zag trekken met paard en kar en wat achterop een wat verdwaasde soldaat met een ingedeukte helm waar er vanachter een blond gele codde uitpuilde een kanon aan het duwen was gesponsord door Bacardi en Iristoff of waren het toch de hoogtemeters die mij begonnen parten te speelde, of zouden we Pé’tje missen ?

De Kemelberg ,de rode berg , de kloteberg en de kemelpack werden ons voor de kiezen gegooid maar het kon ons niet deren, een stralend zonnetje en bijna geen wind deden ons deugt, de vitaminen C en D liepen met teugen naar binnen waardoor we de klimmen aan 22 procent opreden zonder het echt te voelen, ik hoef er natuurlijk niet bij te vertellen dat je niet alles mag geloven van de schrijvende pers, kijkt maar naar Bart Depauw hij was zogezegd ook geen scheefpoeper. Alles liep gesmeerd nietwaar we tijdens de modderige klimmen de ene duit achter den andere opgroeven met onze tapbanden 2.4 Fed Albert traction control. Met respect voor onze oud strijders hebben we ze na het uitslaan van hun gouden tanden terug eervol de grond ingestampt.

Met exact 66 km en een pak hoogtemeters op de teller hebben we deze mooie dag afgesloten met een lekkere braadworst en een colake mé presse. Ik zou er graag nog bij vertellen dat we Pé’tje hebben gemist maar met pijn in het hart moet ik helaas hard en meedogenloos zijn recht en rechtvaardig ,

BLUF UP DE DOKKEN PE !!!! IVAL.