Verslag mountainbike van Vlaanderen

/3 Comments/in , /by

Door een blessure eind juli-begin augustus had ik me niet ingeschreven, de vorm was niet goed en ik had niet overdreven veel zin.
Kurt had zich wel ingeschreven maar had veel meer zin om visjes te vangen dus stelde hij voor dat ik zijn ticket zou overnemen.
Henri, Dirk en Olivier stonden ook op  de deelnemerslijst en ik kon dus moeilijk m’n vaste wedstrijdpartner alleen laten vertrekken dus heb ik Kurt z’n ticket op mijn naam laten zetten.

Er stonden ons 3 dagen mountainbikeplezier te wachten.
Op dag 1 kregen we een proloog van 33km met 770 hoogtemeters voorgeschoven.
Het was een speciale proloog want niet alles was gechronometreerd. In het parkoer van 33km zaten 3 specials waar telkens de tijd werd opgenomen, de som van deze 3 specials zorgden voor de daguitslag.
De eerste special was er eentje om op te warmen, 1500m op de flanken van de oude kwaremont.
De tweede special was er eentje voor de echte mountainbikers, 6km op en af in het kluisbos. Slechtlopende ondergrond, steile klimmetjes en technische afdalingen. In deze zone is het klassement van de eerste dag min of meer gevormd. Op het einde kregen we nog een derde special op een soort van cyclocross parkoer.
De uitslag van de eerste dag was belangrijk voor de start van de tweede dag, de eerste 50 renners stonden namelijk opgesteld in de 1ste startbox.
Henri haalde vlot de 20ste plaats, voor mij ging het iets moeizamer en ik kon nipt m’n plaats in die startbox verzekeren, ik eindigde 50ste. Dirk en Olivier haalden een 109de en 99ste plaats.

Op dag 2 kwam Henri me thuis ophalen, ik had alles mooi klaargezet dus we konden direct vertrekken. Ware het niet dat ik na enkele kms besefte dat mijn horloge nog in de oplader zat. Als Strava zot kon ik het niet maken om een rit te rijden zonder te registreren dus smeekte ik Henri om nog even terug te keren om m’n horloge op te pikken.
We kregen die 2de dag de koninginnenrit voor de wielen geschoven. Slechts 80km en 2000 hoogtemeters maar echt geen minuut recuperatie. We moesten 2 ronden van 40km afwerken met telkens een passage van 15km door het kluisbos. Net zoals op dag 1 was die passage enorm pittig met vele korte neepjes en technische afdalingen. Na een kilometer of 7 kregen we de eerste passage op de paterberg, tot daar zat alles nog dicht opeen en ik kon in het wiel van Dries Devenyns en andere toppers opdraaien, Henri zat iets verder. Eens we de top van de paterberg gerond hadden kwam Henri bij me en was het hele deelnemersveld in groepjes uiteen geslagen. Ik heb direct voor m’n eigen tempo gekozen want door de beperkte voorbereiding was ik er van overtuigd dat ik me anders serieus zou opblazen. Henri was met de top van de masters op pad en kon daar ook vlot volgen. Tot in de 2de ronde en de 2de passage van het kluisbos. Er zat waarschijnlijk iets te veel snot in Henri z’n ogen want hij had ergens een afslag gemist. Hierdoor mist hij de aansluiting met de andere toppers en een mooie notering in het masters klassement. Hij finishte 24ste en stond 6de in het masters klassement. Ik was iets beter dan in de proloog en kon als 36ste finishen. Volledig choco en leeg hebben we ons een half uur in henri z’n camionette gezet om wat te recupereren en afkoeling te zoeken want het was extreem warm. Van Dirk en Olivier heb ik niet veel gezien of gehoord, enkel dat ze ook enorm hadden afgezien. Dirk finishte sterk als 77ste, olivier als 93ste. We hebben nog een pot pasta gegeten en een cola of 2 gedronken en zijn dan naar huis vertrokken.

Op de 3de dag kwam Henri me weer thuis ophalen, ik was al even wakker en had al enkele keren rond m’n huis gelopen want die nacht waren m’n dochters hun konijnen ontsnapt. Drama verzekerd dus vlug in de camionette en weg! Er was een rit van 100km voorzien, opnieuw in 2 ronden van 50km met opnieuw een 2000 hoogtemeters. We moesten onderweg 2 keer de koppenberg trotseren, 2 keer het bos van de dokteur (trainingsparkoer van Filip Meirhaeghe) en nog vele andere bekende hellingen (taaienberg, mariaborrestraat, …). Door onze ranking startten we weer in box 1, henri rond de 20ste, ik rond de 35ste plaats. Al snel konden we beiden naar voor schuiven in de eerste kms van de wedstrijd en vonden we onze plaats in een mooi groepje van een man of 10. Voor ons nog een groepje met de toppers. Tot de eerste bevoorrading konden we mooi stand houden in dat groepje maar doordat we geen verzorgers meehadden en het weer extreem warm was waren we verplicht om te stoppen om onze bidons bij te vullen. Zo goed als alle anderen uit onze groep hadden verzorgers mee en konden dus de bevoorrading skippen. Na de bevoorrading heb ik even gewacht op Henri en samen, onder impuls van Henri, zijn we na enkele kilometers terug kunnen komen aansluiten in die groep met vooral alle toppers bij de masters. Tot km 37 zat ik relatief gemakkelijk mee te fietsen maar dan kregen we het bos van de dokteur voor onze wielen geschoven. Pittige klimmetjes op de flanken van muziekbos, draaien en keren. Niets voor mij, ik had dit al lang nie meer gedaan en was er dus ook ferm aan het sukkelen. Na het bos hing ik nog een kilometer of 7 a 10 op enkele honderden meter van die groep maar aansluiten zat er niet meer in. Het einde van de eerste ronde en 40km van de 2de ronde heb ik dus solo mogen afwerken, gelukkig kwamen er niet veel meer aansluiten dus heb ik min of meer mijn positie kunnen houden. Ik finishte die 3de dag als 24ste en was daar wel tevreden mee. Henri heeft een dijk van een wedstrijd gereden en finishte overall als 11de en 2de bij de masters wat hem, totaal onverwacht, nog een podiumplek opleverde in het algemene klassement bij de masters. Jammer dat de organisatie het niet nodig vond om de top-3 bij de masters op het podium te roepen, anders hadden we er nog een mooie foto van kunnen maken. Dirk kwam heel sterk als 75ste binnen en kon dus nog enkele plaatsjes opschuiven in het klassement. Olivier had een stuurfoutje gemaakt na 30km in de wedstrijd en besloot op het einde van de eerste ronde uit de wedstrijd te stappen en naar het ziekenhuis te gaan voor een controle. Uiteindelijk bleek dat hij een ferme spierscheur had opgelopen en dat zijn vinger ontwricht was. Hij zal enkele weken niet kunnen fietsen maar hij komt zeker terug om nog meer te vallen ?.

Al bij al een geslaagde driedaagse, met de beperkte voorbereiding kan ik niet klagen over mijn vormpeil. Henri is dik in orde, ook al durft hij eens te twijfelen, om naar Zuid-Afrika te vertrekken eind deze week waar hij zeker straffe resultaten zal neerzetten. Dirk heeft vele bikers achter zich gelaten met zijn uithouding en heeft een hele sterke 3-daagse gereden, zeker voor zo’n oude vent! Veel beterschap olivier en tot binnenkort! Wie eens een driedaagse wil rijden en niet ver van huis wil gaan moet zeker deze eens meedoen. Hele mooie parkoers, mooie vergezichten en een relaxte sfeer in schitterende landschappen en bossen met de gekende vlaamse klimmetjes. Ik heb genoten, en afgezien…

Sven

Verslagen strandrace Knokke 2019

/1 Comment/in /by

Weken naar uitgekeken, nachten van wakker gelegen, strandrace der strandraces. Vandaag was het zover, strandrace Knokke! De eerste dag in onze nieuwe tenue, een peloton van 30 wackys en nog eens een hoop wackys die de ziel uit hun lijf zouden rijden om zo dicht mogelijk te eindigen in de uitslag. Als ze mij vragen waarom ik zo graag fiets, waarom ik onderkoeld en doornat op een velo wil zetten dan antwoord ik vanaf nu: om dagen zoals in Knokke te beleven! Het was kletsnat, koud en de wind blies ons op de dijk haast van onze velo. Het strand lag er rotslecht bij, constante afwisseling van zacht en hard zand, zeewater die nog lang veel te hoog stond door de wind die uit zee kwam.

 

De start werd gegeven en na 1km lag het volledige peloton al in stukken in brokken, niet meer dan 10-15 man in een groep, nog nooit gezien tijdens de start van een strandrace. Na 3 minuten wedstrijd wist ik al dat het werken zou worden, geen moment rust, afzien van start tot finish. De toppers Bryan en Henri hadden een goeie start gemaakt en draaiden bij de eersten de strook richting de haas op. Ikzelf had de start iets minder goed verteerd, geef mij maar een start tegen de wind in, en kwam rond de 50ste plaats boven aan ’t keun. Geen idee wat er toen gebeurt is maar opeens voelde ik m’n benen nog amper en kon ik hard rijden en blijven rijden. Tegen dat ik de eerste keer het strand verliet aan de RBSC zat ik in een groep die reed voor een pakweg 25ste plaats. Op de hellingetjes van Duinbergen kon ik versnellen en nog 2 man meenemen richting de 2de ronde. We reden voor wat we waard waren en tegen de 2de passage in ’t zwin hadden we een groep van 7-8 man teruggepakt. Ik kon boven op de duin direct op m’n fiets springen en kwam zo alleen boven en besloot dan maar door te rijden. Op het schelpenpad haalde ik een geloste renner uit de groep voor me in en die kon inpikken en mee ronddraaien met me. Ik had m’n kompaan gevonden en we verstonden mekaar enorm goed. Elk deed z’n beurt op kop en geen van beiden lieten we het hoofd hangen. Op het einde van de 2de ronde hoorden we z’n vriendin roepen dat we beiden voor een top-20 plaats reden en dat gaf ons nog meer vleugels.

 

De groep wackys kruisen en andere supporters zien op de hellingen en aan de RBSC zorgden voor nog wat extra kracht. Uiteindelijk moest ik op de laatste passage van de hellingen m’n kameraad laten rijden maar ik wist dat de voorsprong geruststellend was en kon zo uitbollen richting de finish om als 19de te eindigen. Ik had op voorhand gehoopt top-25 te kunnen rijden en het was nog beter, machtig om dit in Knokke te kunnen doen.

 

Bryan en Henri waren weer outstanding en reden samen als 10 en 11 over de finish. Van de anderen heb ik niet veel gezien of gehoord, ik weet enkel dat crisis een mooie koprol heeft gemaakt, dat Bjorn z’n goeie benen aan het terugvinden is, dat Moose een top-5 te pakken heeft in een strandrace en dat Barry zich net niet liet losrijden door Louis.

 

De apres was er een om van te genieten met veel Omers, worst, broodjes en dreupels. Een wacky dag om nie snel te vergeten wat mij betreft! Hopelijk volgend jaar terug een strandrace in Knokke, het zou jammer zijn om dit niet meer te kunnen doen… Ik kijk uit naar de verslagjes van de andere zotten.

 

Merci gasten, machtige dag!

 

Donald

 

 

 

Al een zak strandraces gereden maar deze was toch weer eentje om nie rap te vergeten. Te kou en te veel regen zorgde ervoor dat we tot e ketier voor start nog in de RBSC zaten om dan toch 5 minuutjes te gaan opwarmen. Ik kreeg al vaderlijke compassie om da “manneke” in zo een beesteweer te jagen tot hij droogweg zei: “ik heb er echt zin in voadre!”. Al e goe teken dacht ik maar toch had ik twijfels over zijn overlevingskansen, figuurlijk dan, om de drie ronden uit te rijden. Ik heb wa vet om op te teren maar hij alleen op wa spieren en beenderen.

 

Van het begin was het direct duidelijk dat dit één van de zoniet dé zwaarste strandrace ooit zou worden. Zacht zand overal, stevige wind, kou en nergens geen peloton te vinden waar we ons in konden nestelen. Halfweg ronde één hadden we wel op een bepaald moment een mooie bende van een man of vier denk ik en opeens was daar ook Iceman. Iceman speelde vanouds jojo, eerst vlamde hij ons voorbij en trok de groep voor ons aan flarden om dan tegenwind volledig los, weer achter ons te komen zitten. Zo zot of een achterdeur.

 

In ronde twee kwam Louis er tot mijn grote verbazing volledig door en begon me zelfs op te jagen aan de bergskes van Duinbergen maar bij mij begon meer dan bij hem de kou zijn tol te eisen. Voelde me op een bepaalt moment zelfs wa draaien maar miljaar mijn kleine bleef maar fris zitten. In het draaien van ronde twee kwam good old Ice terug bij ons en warempel haalden we ook Crisis in die een serieuze koprol had gemaakt en daarbij wa spaken uit zijn wiel kwijt speelde. Toch kon hij ons drieën grote stukken uit de wind zetten en daar was ik nie rouwig om. Ik wou hem overtuigen nog e rondje met ons mee af te zien maar hij te veel last in zijn nek In de bergskes dan nogmaals piepedood gaan en dan de derde ronde in met zijn drieën. We zagen achter ons een jumper naderen en we wachtte hem op. Nog een manneke bij kan geen kwaad en tegenwind legden we er nog eens de pees op en helaas was Ice het kind van de rekening. We haalden op het eind ook nog een zeer sterke Join in maar die verschalkte ons uiteindelijk aan de bergskes. Mijn freins zaten erdoor en moest met de voeten de bochten paken, nie simpel.

 

Uiteindelijk volledig los en onderkoeld het einde gehaald en echt machtig wat Louis heeft gedaan. Hij zal nooit geen competitiebeest worden denk ik maar verdomme hij heeft wel karakter en een wacky spirit en dat doet deugd aan een vaderhart. Zoals ik al zei was het onderweg ondanks de barre omstandigheden zo mooi om te zien goe angels en Wacky’s ons vooruit schreeuwden. Echt zo fier op ons team, de supporters , de helpers, de drie topper in de top 20, ons nieuw tenue en op mijn vrouwtje omdat ze me goe soigneerde na de race en me nog binnen liet ’s avonds…

 

Baha

 

 

Kheb al lang uitgekeken naar deze dag, hoofd reden ons nieuwe kledij, van ons eigen Jani Delheye. Maar ik kijkt ook uit naar de vele Wacky’s dat er ging zijn en de ‘ Peleton ‘, mij fysiek is wat minder momenteel en ik was blij dat een groep was. Het was een leuke samen komst s’morgens, met de groeps foto, een deel waren te laat, wel jammer voor hun !.

 

Het start was de max !!!, ik kreeg iedereen aan het zang met ‘ Always look on the bright side of life ‘, perfect song voor zulke race !!!!!. Het start ging goed voor mij, tot aan de ‘ Keun ‘ daar mega hoog hartslag en ik raakt niet vooruit !!!!, ik zeg in mij eigen ‘ FUCK, kga toch niet moeten stoppen ‘, Louis zo boos zijn op zijn Nonkel !!!. Kalm gebleven, mij een beetje herpakt, mijn adem een beetje terug gevonden en off we go again. Het was een zeer behulpzaam groep en ik kreeg vele steun, met zeker dank aan Stevie D ( mega rustig gast, met gouden hart ), Kroelle, ( een echte kampioen ), Pé, zelfs Pé geeft mij in de gaten gehad, ( een echte toffe bastard ), DDT, slingert voor mij om te helpen, Spiderman was er ook, ( super aanwinst ).

 

Het tweede ronde ging nog beter en ik voelde mij al VELE beter. Kheb niks koud gehad, wat dat super was !. Bedankt aan elke Wacky in de peleton, mega bende !!!!. Het was prachtig om ons snelle Wacky’ te zien passeren, ik was super blij voor Henri dat zijn doel was uitgekomen, ook voor Rookie. De max voor Donald ook, naar zijn verslag, is het duidelijk dat deze rit geeft hem deugd gedaan, verdient maat, keep it up !!!!!. Als voor Father & Son, wat een machtig paar, prachtig om de twee bezig te zien met elkaar, mooi mensen met een grote hart ( ook voor sport ), Louis chapeau maat, echt waar !!!!!. Nadien, Frodo zien afzien van de koude maar zijn vrouwtje was daar om te zorgen voor zijn ‘ Hobbit feet ‘.

 

In de machtig tente direct een lekker Hotdog gekregen en een Paljas, dan een bere genevers gedronken met onder ander Pé, Kroele, Amar ( mij ook vele geholpen ), en !!!!!. Dan de stem van de verstandig vrouw ‘ zo we beter je fiets naar huis doen en een douche nemen ‘, en ja zij geeft wel gelijk. Vlug naar huis, fiets redelijk goed gekuist, Anne nieuwe kledij in de machine (belangrijk), geen douche, en direct terug !!!!. Eerst Nonkel Thierry geholpen zijn boel naar zijn loods en lossen, wat een machtig gast, altijd staat hij klaar !!!!, hij was ook zeer blij met zijn ‘ tent team ‘ !!!!. Dan naar Robby’s, om wat te doen ? ‘ zuipen ‘ natuurlijk. Pé was in form dat altijd goed en gevaarlijk is. Frodo was de max op de bar, hopelijk voelt Golfi hem wat beter !!!!. De sfeer was MEGA !!!, en zo veel Wacky’s nog,

 

Chapeau bende dronkaards. Ik heb echt genoten van deze dag, en als er een Beachrace is volgende jaar, rij ik dan gans de weg op kop voor de peleton, payback !.

 

Bedankt iedereen, Loved it !.

 

Fitzy

 

 

Wat was da nu WEER… ?? Echt mijn weer nie. Maar toch met volle zin vertrokken ?.In de start waren de koplopers al weg na 500m, op een strand da voor geen meter liep. Ten langen zoveel als mogelijk proberen op te schuiven maar veel te veel in de wind gereden. Aan het konijn stilaan in mijn ritme gekomen. In de tweede ronde met een man of zes terug richting het Zwin pfff… uiteindelijk in de tweede bocht in het Zwin overkop gegaan. Wiel en stuur krom en Wa last van schouder en knie… pech. Dan maar binnenrijden en gedaan race… tijdens het terug rijden heb ik de Seys nog wat kunnen helpen tegen de wind in ?.

 

Op naar de volgende #wackysweerdemax#topkleren#sterkgeredeniedereen.

 

Crisis

Verslag TT Kluisbergen

/0 Comments/in /by

Tijdens de apres in Hertsberge werd met grote meederheid ( 3 tegen 1..) beslist dat we zondag , weer of geen weer, slijk of geen slijk, als echte venten de tt in Kluisbergen gingen rijden !! Kroele die als enige tegen stemde, dreigde nog wat met z’n positie als bestuurslid en z’n invloed en macht op het teamergebeuren, maar toen Ival’s vuist ( die in tegenstelling tot z’n buik nog steeds even groot is…) vervaarlijk dicht langs z’n hoofd passeerde, bond ie toch in… Zo stond Ival zondagmorgen om 07.31 stipt, ondanks alle slechte voorspellingen op buienradar, aan m’n achterdeure ! Kroele die blijkbaar niet van slijk houdt ( of zouden het de afdalingen in de vlaamse ardennen zijn…) had ondertussen al laten weten dat ie naar het zanderige en volledige vlakke Wouwen vertrokken was…

De rit naar het “verre” Kluisbergen werd vooral ingevuld door het compleet negeren van Ival’s high tec gps systeem ( dat ons waarschijnlijk via Calais nr Kluisbergen ging doen rijden..) het praten over al wat Ival nie mag eten en het geklaag van diezelfde dat ie nog nooit de gouden pen gewonnen had…tja, als je er volledig van overtuigd bent dat “ hij reed” met een” t “eindigt….. In Kluisbergen stond Wacky in spee Spiderman ons al op te wachten, zowaar een ex-voetballist die op tijd is !!! Van de Voice echter nog geen enkel spoor, wat we hem als limburger niet echt kwaad kunnen nemen..Het gaf mij de tijd om ons in te schrijven terwijl Ival plichtsbewust onze affiches ophing, waarbij hij elke passerende biker aanklampte met de woorden “ that’s me ( in the spotlight”) Ondertussen was Fluppe ook gearriveerd en konden we eindelijk aanzetten !! Het was nog steeds droog en Ingeborg ( de Rotse /Senegal ) die ik zowaar tegen het lijf liep, verzekerde me dat het zo de hele morgen zou blijven…De organisatie had laten weten dat ze de echte “baggerstukken” zouden vervangen door stukken baan, wat in die streek toch niet zo erg is door het mooie glooiende terrein !!

Bij de eerste klim had ik al direct door welk vlees we in de kuip hadden met Spiderman…denk dat de klimgeiten onder de wacky’s er een nieuwe concurrent bij hebben !!! De voice volgde redelijk vlotjes in z’n spoor, voor mij is er nog wat werk aan de winkel tegen Tsjechie en Ival die klimt al weer bijna even goed als toen ie nog 100 kg woog !!!! Offroad lag het er lekker slijkerig bij, maar alles was te doen. De afdalingen waren leuke glijpartijtjes, waarbij af en toe wat kunst en vliegwerk aan te pas kwam, iet wa Fluppe iets te letterlijk nam en daarbij recht voor mijn neus met z’n klieken en klakken in het decor in ging !! Iets wat ik normaal niet aan de anderen zou vertellen, maar omdat ik toch eens een lach op het zielige gezicht van Ival wou zien….Z’n enige andere glimlach die morgen was te zien toen ie met veel geluk enkele trapjes op kon rijden, wat we daarna tot aan de volgende beklimming hebben mogen horen !! Een “mooi” moment was er ook nog toen één of ander onverlaat het aandurfde om mij tijdens een afdaling op een glibberige weide links voorbij te steken…goed geprobeerd, ware het niet dat er nu toevallig juist op dat moment een paaltje met prikkeldraad stond…misschien dat ik onbewust de deur een beetje dicht deed, maar ’t is met vallen en opstaan dat ze het leren !!!

Toen er wat later nattigheid uit de lucht begon te vallen ( Ingeborg had ons goed bij onze kl*ten..:)? en de lucht zwart zag tot in Wouwen, passeerden we toevallig juist aan de splitsing 45/55km…Ik besloot aan Ival, die per slot van rekening de oudste en de zwaarste is, wat we gingen doen, die gebaarde dat ie me niet gehoord had en sloeg zonder om de kijken de richting van de 45 in….Niet erg want we kregen nog de kwaremont en de paterberg voor onze wielen geschoven, een paterberg die Ival naar hij ons vertelde voor het eerst opreed zonder te stoppen !!!! We waren de afdaling nog maar net begonnen of Spiderman’s tubless achterband stond plat !! Tubless was althans wat de Albanes bij wie Spid z’n onderhoud deed hem had wijsgemaakt…gewoon binnenband dus !!! Een karweitje voor goedzak Ival !! Alles verliep vlotjes, maar toen er een bommetje tevoorschijn kwam, ook gekocht bij den Albanees ( !!!???) gingen Fluppe en ik toch een paar stapjes achteruit !! De boel ontplofte niet, maar vroor zowaar aan Ival’s reuzehand, iets waarop ik onmiddelijk reageerde door via de warmte van mijn kleine doch elegante handen ( mooi verpakt in m’n handschoenen natuurlijk, we gaan nie dom doen é…?) de boel weer los te weken !!! Waar ik al direct weer spijt van kreeg toen Ival ons mede deelde dat ie op punt had gestaan om te vragen of er iemand op z’n handen wou pissen !!!

De rest van de rit verliep zonder verdere problemen met op het einde nog lekker wat geduw en gefriemel in het kluisbos met op het einde een klim klimmetje waar ja, Ival en Spiderman tot boven reden, maar enkel om vast te stellen dat iedereen daar stil stond omdat ze aan het wachten waren aan de afspuitstand…. In de mooie cafetaria, die ze volgens mij alleen schoon zouden krijgen door er eens serieus met de brandslang in te spuiten, wachtte ons nog een ferme portie pasta met bolognese saus, waarbij ik in het midden laat of de foto waarbij een nogal struise Wacky met een gelukzalig gezicht in zo’n portie zit te kotteren, al dan niet gefotoshopt is… Een vtt in kluisbergen, weer of geen weer is altijd de moeite om te rijden, het gezelschap was ook zeer aangenaam, de immer relaxe Fluppe, Ival m’n duopartner in spee en Spiderman, een tallentvolle , welgemanierde en sympathieke gast, precies wat we nodig hebben in de club, maar hebben we dat ooit van Ival ook niet gezegd ??? Diezelfde slaagde er nog in om z’n trainingsbroek achterste voren aan te doen ( iets met z’n verleden als skater ??) en leerde me op de terugweg nog heel de cursus van Yachtman, waardoor ik volgende zomer ook met zijn boot mag varen !!! Oja, voor wie nog een gps nodig heeft, er ligt er één in de omstreken van de kluisberg, het kan wel zijn dat er nog een stukje van Ival’s dashboard aanhangt !!!!!!

Verslag Dikkebus

/0 Comments/in /by

Dikkebus Ieper ,

Dat we vandaag de TT van Aalter niet aandeden had alles te maken met ons uitstapje binnenkort naar het verre en onbekende Kroatie waar het stilaan tijd wordt om eens wat km en hoogtemeters in de benen te pompen, het zal er vanzelf niet inkomen. Co-Carl en ik hebben daags voordien nog alles uit de kast gehaald om Pé te overtuigen zich ziek te melden op het werk om ook eens wat hoogtemeters af te haspelen wat hem zeker deugt zou doen om niet te zegen brood nodig zou zijn maar het mocht echter niet baten, ik moet en ik zal gaan werken klonk hij onverbiddelijk en vastberaden wat ik eigenlijk wel kon appreciëren maar als we eerlijk mogen zijn is er mij reeds meerdere malen stevige euro’s aangeboden geweest van zijn mede dokwerkers om hem van de dokken weg te houden, hij steekt er geen bal uit, loopt er bij alsof hen hem allemaal geen reet kan schelen waardoor het de laatste tijd zéér gevaarlijk werken is aan de dokken met al die rondvliegende rietstekkers om maar te zwijgen over die Ro Ro tugmasters zonder klinjoteurs, dit is duits voor handrem.

Dit is iets wat ik kan geloven want de meeste berichtjes krijg ik telkens van Pé tijdens zijn schiften, dit zegt genoeg !!! Dan maar vertrokken zonder Pé richting Ieper waar we vastberaden waren om er een gezellige doch stevig ritje van te maken wat ons aardig is gelukt, ik zou zelfs durven stellen dat er een nieuw duo is ontstaan voor Kroatie maar dat moeten we nog aan Pé verkocht krijgen. De rit zelf was subliem, niks plat telkens op en neer over single tracks bezaaid met modder en keien alsof het echt was, verbluffend hoe de organisatie dit heeft aangepakt aansluitend met mooie glooiende verzichten waar je met een beetje verbeelding en fantasie op de verre heuveltoppen nog duitse soldaten ten strijde zag trekken met paard en kar en wat achterop een wat verdwaasde soldaat met een ingedeukte helm waar er vanachter een blond gele codde uitpuilde een kanon aan het duwen was gesponsord door Bacardi en Iristoff of waren het toch de hoogtemeters die mij begonnen parten te speelde, of zouden we Pé’tje missen ?

De Kemelberg ,de rode berg , de kloteberg en de kemelpack werden ons voor de kiezen gegooid maar het kon ons niet deren, een stralend zonnetje en bijna geen wind deden ons deugt, de vitaminen C en D liepen met teugen naar binnen waardoor we de klimmen aan 22 procent opreden zonder het echt te voelen, ik hoef er natuurlijk niet bij te vertellen dat je niet alles mag geloven van de schrijvende pers, kijkt maar naar Bart Depauw hij was zogezegd ook geen scheefpoeper. Alles liep gesmeerd nietwaar we tijdens de modderige klimmen de ene duit achter den andere opgroeven met onze tapbanden 2.4 Fed Albert traction control. Met respect voor onze oud strijders hebben we ze na het uitslaan van hun gouden tanden terug eervol de grond ingestampt.

Met exact 66 km en een pak hoogtemeters op de teller hebben we deze mooie dag afgesloten met een lekkere braadworst en een colake mé presse. Ik zou er graag nog bij vertellen dat we Pé’tje hebben gemist maar met pijn in het hart moet ik helaas hard en meedogenloos zijn recht en rechtvaardig ,

BLUF UP DE DOKKEN PE !!!! IVAL.